Sinds een jaar of twee ben ik helemaal in de ban van ‘Sex and the City’. Eerst volgde ik de serie, net als de rest van Nederland, gewoon op de televisie.
In eerste instantie vond ik de serie wel leuk, maar na een aantal weken leek er toch een kleine verslaving in te zitten.
Toen mijn moeder me twee jaar geleden vroeg of ik nog een leuk cadeau voor onder de kerstboom wist, was dat een inkopper. De Sex and the City Shoebox.
Dit hield automatisch in dat ik de twee weken die erna kwamen mijn huis amper uitkwam om de hele serie te kunnen zien.
Nu twee jaar later heb ik de gehele serie een keer of drie gezien en was ik eigenlijk toe aan iets nieuws. En tot mijn verbazing bleek er een film uit te komen over de vier dames waar ik zo gek op ben.
Na driekwart jaar was het dan eindelijk zover, de film was in de bioscoop te zien. Het volgende dilemma was echter, hoe krijg ik mijn vriend zover om met me mee te gaan.
Na verscheidene pogingen kwam ik erachter dat het niet ging lukken en dat elke vrouw die haar man wel mee zou krijgen naar deze film een onderscheiding zou moeten krijgen. Niet alleen voor doorzettingsvermogen als wel voor het uitzoeken van een man die zo gek van haar is dat hij zelf naar de Sex and the City film gaat voor haar.
Eenmaal in de bioscoop met mijn zusje, die het uiteraard erg leuk vond, bekeken we samen het publiek. We kwamen al snel tot de conclusie dat we in een zaal vol met vrouwen zaten en er werkelijk geen man te bekennen was. Tot dat ene moment waarop we hem zien. De man die als een zoutzak achter zijn vrouw aanloopt op zoek naar de juiste plaatsen en tot dezelfde conclusie komt als mijn zusje en ik, de hele zaal zit vol vrouwen. Het minimale enthousiasme dat de man uitstraalde gaf aan dat hij er eigenlijk helemaal geen zin in had. Maar het eindeloze gezeur zat was, of dacht dat er toch minimaal een man of tien in de zaal zou zitten.
Tijdens de film heb ik continue geboeid naar de film gekeken. Er zat werkelijk alles in. Geluk, verdriet, trouwen, scheiden, zwanger, vakantie, succes, verhuizen, dineren, shoppen, fotoshoots, mooie kleding en dat alles in Manhatten. De film was voor mij een formidabel vervolg op de serie en maakte het verhaal helemaal compleet.
Hier en daar heb ik een traantje gelaten, net als mijn zusje die de film ook geweldig vond.
Aan het eind van de avond kwamen we voldaan uit de bioscoop en hadden de volgende conclusies getrokken. Één, de film was een succes. Twee, je kan maar beter met je zus naar de Sex and the City film gaan want een vent met een gezicht dat op onweer staat naast is ook niet alles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten