Gebruiksaanwijzing

Iedereen heeft het wel eens gedaan en meegemaakt. Een doe-het-zelf pakket gekocht en het in elkaar zetten van je net gekochte product.
Zelf heb ik dit ontelbaar vaak gedaan aangezien mijn volledige inboedel bij de Ikea vandaan komt. Je haalt het uit de verpakking, telt de schroeven en onderdelen, volgt de gebruiksaanwijzing en komt als alles in elkaar zit tot de conclusie dat je een schroef of zes overhoudt. Echter blijft het altijd in elkaar zitten en je hebt tenslotte de gebruiksaanwijzing gevolgd dus kan er niets mis gaan.

Maar dan, ga je op een avond gezellig een kop koffie drinken bij je ouders. In eerste instantie lijkt alles in orde en is het gezellig. Tot je erachter komt dat je vader een bureaustoel bij de Karwei gekocht heeft, eentje die je zelf in elkaar kunt zetten.
Hij had hem in een reclame voorbij zijn komen en kostte slechts €49,95. Dit was volgens mijn vader geen geld, tot hij het ding in elkaar moest zetten en bedacht dat hij beter een kant en klaar exemplaar had kunnen kopen.

Zoals een ieder haalde mijn vader alle onderdelen uit de verpakking, telde de schroeven en pakte de gebruiksaanwijzing. Bij het tellen van de schroeven bleken er 7 van de acht te ontbreken. Toen ik echt keek bij de armleuningen bleken de schroeven er al in te zitten.
Mijn vader begreep echter niet waarom er één schroef extra in het zakje zat.
Tot zover ging het goed. Ik grapte nog dat het toch niet de soort stress ging opleveren als bij het optuigen van de kerstboom. Mijn vader verzekerde me van niet, ik had echter mijn bedenkingen.

Ik probeerde met mijn moeder rustig een kop koffie te drinken maar we werden al snel gestoord door het zware gesteun en gekreun van mijn vader.
Hij had eerst de armleuningen aan beide zijden van het zitvlak vastgemaakt, en probeerde nu de rugleuning ertussen te krijgen.
Ik vroeg op extra vriendelijke toon of hij niet eerst één armleuning aan het zit- en rugvlak vast moest maken maar mijn vader zei dat hij de gebruiksaanwijzing precies volgde.

Mijn vader is echter het type dat zelf een dusdanig uitgebreide gebruiksaanwijzing nodig heeft dat hij advies van zijn dochter en laat staan zijn vrouw zal aannemen.
Toen ik hem zag ploeteren en wilde voorkomen dat het toch een kerstboom-traumatisch-stress-syndroom zou worden besloot ik hem een handje te helpen.
En nee, niet volgens de gebruiksaanwijzing, maar volgens de gebruiksaanwijzing van mijn vader. Ik hield het rugvlak vast en hij schroefde de leuning eraan vast. Tot één van de schroefjes in de buis van de armleuning verdween.
Dit is dus het gedeelte waarbij de extra schroef in het zakje van pas komt. Na een tweede poging lukte het ons na veel bloed, zweet en scheldwoorden de stoel in elkaar te zetten.

Toen het exemplaar eindelijk in elkaar stond zei mijn vader voortaan gewoon een kant en klare stoel te kopen. Want dit had hem niet alleen €49,95 gekost, maar ook zeker tien jaar van zijn leven en een bos grijze haren.
Toen ik later met mijn moeder de gebruiksaanwijzing nog even bekeek, kwamen we erachter dat er dus eerst één armleuning aangeschroefd had moeten worden.
Echter begrijpen wij nog steeds niet hoe mijn vaders gebruiksaanwijzing werkt dus zal ik voortaan eerst even bellen of er nog spullen in elkaar gezet gaan worden voordat ik een kop koffie ga drinken bij mijn ouders.