vrijdag 22 juli 2011

'The best of both worlds' Zandvoortse Courant nr 49 9-12-2010

Na acht weken zit mijn tijd als vrijwilliger bij Umthombo erop. Wat een geweldig project.
Ik ben er dan ook heel trots op dat ik hier aan mee heb mogen werken.

De laatste 4 weken ben ik een aantal keren mee geweest op After Care. Een programma dat kinderen die naar huis willen, naar huis brengt en contact onderhoudt met de familie.

Zo werd jongetje S. naar huis gebracht waarna ik hem twee weken later thuis bij zijn familie op zocht. Hij leek zijn draai gevonden te hebben en zag er gelukkig uit.
Echter is hij deze week weer bij Umthombo terug gekomen. De verleiding van de vrijheid en het straatleven is dan blijkbaar groter dan de wil om thuis te wonen.
Bedenk hierbij wel dat de ouders vaak overleden zijn en het allerlei verschillende familieleden zijn waar de kinderen bij wonen.
Het positieve ervan vind ik dat S. wel weer naar Umthombo gekomen is, waardoor hij in ieder geval in beeld is bij een organisatie die hem kan helpen.


Daarentegen ben ik deze week met jongen M. mee geweest op een huisbezoek bij zijn familie.Zijn  ouders zijn overleden, zijn stiefvader heeft de benen genomen en hij bleef achter met twee stiefzusjes.
Na een goed gesprek besloot de jongen te willen blijven, wat natuurlijk geweldig is. Als een kind die keuze zelf maakt is de kans groter dat het blijft.

Het meest heftige huisbezoek was die van meisje V. Haar ouders waren beide overleden en zij woonde bij haar oom en tante waar ze van wegggelopen was. Ze vertelde tijdens dit huisbezoek dat ze door haar HIV besmetting nergens aan mocht komen en haar nichtjes en neefje niet mocht knuffelen.
De familie was bang voor besmetting waardoor ze geen vinger uit mocht steken. Hoe alleen zou je je voelen als je zo buiten gesloten wordt binnen je eigen gezin?
Na een lang gesprek besloot ze te blijven en ik zocht haar deze week op. Ze woont nog steeds bij haar oom en tante en er wordt aan de situatie gewerkt wat erg goed is.

Het blijft schipperen om kinderen naar huis te kunnen brengen, maar wie niets probeert weet zeker dat het niet lukt.

In acht weken tijd is er zo ongelooflijk veel gebeurd dat het moeilijk te beschrijven is in een stukje als dit.
Zoveel verdiet, armoede en geweld tegenover zoveel liefde, passie en talent.
Het blijft een combinatie van prachtige en trieste momenten, ik had het voor geen goud willen missen. 

Geen opmerkingen: