9 maanden op, 9 maanden af

Ik had een fantastische zwangerschap. Ik was niet misselijk, had geen nare kwalen op onrustige benen en 1000 keer plassen per dag na. Kind en ik groeiden gestaag. Alles zoals het hoort. Ik at goed, niet overdreven veel. Ik ben tenslotte mijn hele leven al een goede eter.

Ik denk dat vrouwen na een bevalling in twee categorieën te verdelen zijn. De ‘heeft zij echt net een baby gekregen?’ categorie en de ‘zij heeft vast net een baby gekregen!’ categorie. Ik hoor bij de ‘zij heeft vast net een baby gekregen!’ categorie. Op zich niet erg hoor, al had ik liever bij de eerste groep gehoord. De groep met het kenmerk, baby eruit buik weg.

Voor mijn zwangerschap sportte ik niet veel. Ik weeg al 100 jaar hetzelfde, dus maakte ik er nooit zo’n punt van. Echter nu, na ruim vijf maanden zit er nog altijd 7 kilo teveel aan. En dat is knap irritant kan ik je vertellen.

Natuurlijk kan ik meer sporten en niet meer snoepen. Maar hoe komt het dat die 7 kilo’s gewoon blijven plakken, zonder aanwijsbare reden?

Het waren er 12. Maar door te sporten ben ik er al 5 kwijt geraakt. Ik ben daarnaast gestopt met roken, wat ook een aantal kilo kan schelen. Echter blijf ik het oneerlijk vinden dat de kilo’s die er zo makkelijk aankwamen, en nu knap lastig af te krijgen zijn.

En dan, als je dat hardop zegt, zijn er mensen die het volgende tegen je durven te zeggen. ‘Ja meid, negen maanden op, negen maanden af’, met de klemtoon op de woorden op en af. Op een toon van, ja jij wilde een kindje. Eigen schuld dikke bult.

Zo vervelend! Ik krijg er altijd spontaan het ‘zal ik je even een high-five geven, in je gezicht, met een stoel’ gevoel van. Ik kan mij meestal wel inhouden overigens.

Mensen vragen ook altijd meteen of ik borstvoeding geef. Als ik dan zeg dat ik dat niet meer geef krijg je de ‘aha, vandaar dat de kilo’s er moeilijk af gaan’. Los van het feit dat ik vind dat iedere vrouw die ook maar een poging doet tot het geven van borstvoeding een lintje zou moeten krijgen. Het is me een zware klus! Dit hoeft echter niet automatisch te betekenen dat daarom de kilo’s er minder snel af gaan. Na 10 weken, waarvan 7 weken kolven, ben ik gestopt met de borstvoeding. Te weinig productie, zonde maar waar.

Eigenlijk maakt het niet uit hoe iemand reageert op mijn klaagzang, het is toch nooit goed. Als mensen zeggen dat die 7 kilo echt niet aan mij te zien is, vind ik dat ook vervelend. Ik voel ze namelijk wel.

Wat ik vooral angstaanjagend vind, is dat die negen maandengrens steeds dichterbij komt. Als ik in de eerste vijf maanden 5 kilo kwijtraakte, en ik de komende vier maanden nog 7 kilo kwijt moet raken. Hoe gaat mij dat in hemelsnaam lukken? Een personal trainer zou zo gek nog niet zijn.

Onder het motto ‘verbeter de wereld, begin bij jezelf’, ben ik nu begonnen met hardlopen. Daarnaast snoep ik niet meer en eet ik veel fruit en groenten. En ik hoop toch echt dat als ik die negen maanden 'af' ben, de 7 kilo er ook af is. Ik wil zo graag mijn oude vertrouwde maatje terug. Dat is toch niet teveel gevraagd?!