Inpakken en wegwezen

Douchen, aankleden, snel een broodje, ik schiet mijn jas aan, pak mijn tas en weg ben ik. Dat is nou een typisch gevalletje van verleden tijd. Moet ik de deur uit met dochterlief ben ik minstens een half uur in de weer. Heb ik alles bij me? Uit de keukenafdeling heb ik nodig: flesje, dopje, melkpoeder, thermoskan, hapje, lepeltje, speentje, reservespeentje, reserve-reservespeentje. Van de afdeling persoonlijke verzorging heb ik nodig: verschoonmatje, luiers, billendoekjes en luierzakjes voor de hele vervelende luiers.

Dan hebben we afdeling textiel: swaddle, slab, nog een slab, spuugdoek, nog een spuugdoek, hydrofielluier, romper, reserveromper, reservebroekje en reservetshirt. Tot slot de afdeling speelattributen: rammelaar, gekleurd doekje, knuffel met muziekje en een boekje met knuffeltjes erin. De grootste uitdaging is om de tas uiteindelijk dicht te krijgen. Het is eigenlijk net als het inpakken van een koffer, je neemt altijd teveel mee, je gebruikt de helft niet, maar alles moet mee.

 

Ik heb na 9 maanden toch iets meer handigheid gekregen in het inpakken van de tas. Maar het inpakken van een 9 maanden oude baby blijft een uitdaging. In bad is een feest, en één groot waterballet. Het badeendje is een groot succes, net als het roze washandje in de vorm van een varkentje. Lynn stopt beide graag in haar mond, zoals ze met alles graag doet. Rustig stil liggen is er tegenwoordig ook niet meer bij. Het heeft meer weg van een potje worstelen met sop, baby en uiteindelijk handdoek.

Na het bad droogföhnen en aankleden. Met een beetje mazzel vindt ze het nog net leuk. Bij minder geluk zet Lynn het tegen de tijd dat de romper aan gaat op een gillen. Heb ik dochterlief in een leuke outfit gehesen met veel tegenstribbelen, is het tijd voor de fles of een boterhammetje. Na de fles is het hopen op een klein golfje. Heeft het golfje meer weg van een flinke vloedgolf moet er altijd nog een nieuw shirt aangetrokken worden. Dit zijn risico's die ik inmiddels incalculeer in. Ik zorg altijd dat ik ruim op tijd ben, dan ben ik ingedekt als er plotseling iets mis gaat.

Zodra Lynn aangekleed is en tevreden ligt na te kletsen in de box is het tijd om onder de douche te stappen en mij aan te kleden. Dit lukt mij inmiddels in een kleine 15 minuten. Toch redelijk vlot al zeg ik het zelf. Binnen dat kwartier is het vooral fijn als Lynn niet gaat huilen en ik soort van ontspannen kan douchen. Huilt ze wel dan sta ik iets minder ontspannen, zeg gerust ligt hysterisch, mijn haar te wassen en mij af te drogen.

Eenmaal aangekleed heb ik altijd het idee dat ik er een dag op heb zitten en weer naar bed kan. Maar dan begint vaak de dag pas. Snel nog even mijn eigen tas pakken en dan de deur uit.

 

De laatste uitdaging zit hem in het daadwerkelijke vertrek. Tegen de tijd dat alles klaar is voor vertrek, ruik ik onraad. Dit is vaak in de vorm van een flinke poepluier. Met een beetje mazzel is alles binnen boord gebleven. Met heel veel tegenslag is het er aan de achterkant uitgelopen. Dit houdt niet alleen een schone luier in. Nee, dan mag alles uit omdat de romper helaas is getroffen. Als dit gebeurt kan je de planning die je had overboord gooien, want dan haal je dat nooit meer. 

Tot slot dit filmpje van Brigitte Kaandorp. Ik keek hem voor het eerst op aanwijzing van mijn vriendin toen we beide zwanger waren. Toen lachte ik erom zonder de realiteit te kennen en dacht dat het vast wat overdreven was. Nu lig ik dubbel wetende dat het de waarheid is.

Brigitte Kaandorp - Vliegwerk - Kind op de fiets!