donderdag 27 juni 2013

Opvoeden, hoe doe je dat?

Opvoeden, een woord met zoveel lading. Want het is wat, opvoeden. Ik ben zelf van mening dat ik een goede opvoeding heb genoten. Maar wat houdt dat nou precies in, een goede opvoeding?
Er bestaan honderden boeken over het opvoeden van kinderen. De do's en don'ts, wat is verantwoord en wat niet? Maar ik heb geen tijd om al die boeken te lezen. Ik ben namelijk de hele dag druk met Lynn die niet meer rustig stil kan zitten en liggen. Hoe kom ik er dan achter hoe dat opvoeden werkt? Logisch nadenken?

Goede manieren vallen toch wel onder een goede opvoeding. Al komen die goede manieren voor Lynn misschien wat vroeg. Met mes en vork eten zit er nog niet in. Ik bedoel ook ouderen met 'u' aanspreken, opstaan in de bus voor een omaatje en mensen groeten op straat. Iemand voorlaten in de rij voor de kassa die maar één product bij zich heeft en de deur openhouden voor iemand die ook naar binnen of buiten gaat. Vragen hoe het met iemand gaat. Die goede manieren zijn een punt voor later.

Opvoeding is ook het meegeven van normen en waarden. Misschien wel het grootste deel van de opvoeding. Wat hoort, en wat niet. Wat is netjes en wat is ongepast. Daar zijn de meningen nogal eens over verdeeld.
Wat ik Lynn mee wil geven zijn een aantal standaarden die ik zelf ook mee kreeg. Cliché, maar waar.
Behandel een ander zoals ze zelf behandeld wilt worden. Heb respect voor anderen. Kom voor jezelf op en laat je mening horen. Werk hard, maar geniet ook van alles om je heen. Doe wat je gelukkig maakt.
Laat je niet opjutten door wat anderen hebben, maar wees trots op wat je zelf hebt. Pluk de dag.

Opvoeden is het meegeven van de regels van het leven. Wat heb je allemaal nodig om je staande te kunnen houden in deze wereld. Tegenwoordig lijkt die lijst wel steeds langer te worden. Want zo simpel is het niet om je staande te kunnen houden in een maatschappij waarbij alles beter, sneller en mooier moet.
Ik vind het vooral belangrijk dat Lynn de komende jaren kind kan zijn, kan genieten van de leuke dingen. En dat ze de tijd en ruimte krijgt om zichzelf te ontwikkelen tot een eigen identiteit. Het klinkt zwaar, maar dit is het ook. Want met die identiteit moet ze het een tijdje uit zien te houden.

Er zal een punt komen dat ik me moet gaan bedenken welk type moeder ik wil zijn en ga worden. De hyperbewuste-pedagogisch-verantwoorde moeder, de ik-bepaal-tot-je-21e-wat-je-wel-en-niet-mag moeder of de moeder die haar kind in het kader van zelfstandigheid alle keuzes zelf laat maken.
Ik ben er nog niet uit. Ik denk dat ik in ieder geval een directe moeder zal zijn, no-nonsense. Geen gedraai, maar duidelijkheid. Ik denk ook dat ik toch heel bezorgd zal zijn, maar hoop tegen de tijd dat het nodig is ook los te kunnen laten en vertrouwen op dat Lynn het zelf kan.

Dat ik nu al aan de gang moest met het stellen van grenzen en regels had ik niet gedacht. Opvoeden is in deze fase simpelweg 'nee', 'nee' en nog eens 'nee'. Lynn  pakt alles wat ze voor handen krijgt. Of dit nu een knuffel, gordijn, oplader of kat is. Ze pakt het allemaal vol enthousiasme beet. Vertederend hoor, als je haar ziet glimlachen als de kat steeds dichterbij haar komt. Zielig echter als ze de staart of een oor van het arme beest te pakken heeft. Je kan niet vroeg genoeg beginnen met corrigeren. Het wordt een beetje slordig als ze later bij vriendjes en vriendinnetjes de huisdieren aan de oren door de kamer sleept omdat wij er nooit iets van hebben gezegd.

Zo zijn ook onze telefoons een gewild item bij Lynn. Echter zijn die toch redelijk kwetsbaar met zo'n touchscreen. Ik weet inmiddels uit ervaring dat ik mijn Iphone niet heel hard hoef neer te gooien om een glas te breken. Het gebeurde mij pas twee keer.
Dus zodra Lynn bij de Iphone of Ipad in de buurt komt begin ik met het zeggen van haar naam. Om vervolgens een aantal keren 'nee' te zeggen. Tot nu toe luistert ze goed en kan ik de aandacht verleggen door bijvoorbeeld te vragen waar haar speen ligt. Het is alleen de vraag hoe lang ze nog gaat luisteren. Want met dat eigen willetje zullen we nog heel wat opvoedkundige trucs uit de kast moeten gaan halen. Aangezien ik net zo'n eigen willetje heb, zal dat vast wel goed komen.

Geen opmerkingen: