Het maakt niet uit hoe oud je bent, kleding is en zal altijd een, belangrijk, onderdeel van je leven uitmaken. Als het je niets interesseert of je er juist de hele dag mee bezig bent, iedereen heeft kleding. Ik persoonlijk heb de voorkeur er mijn hobby van te maken. En dan vooral het speuren ernaar en kopen ervan. Ik houd van kleding, met heel mijn hart. Dit in combinatie met een flinke schoenen- en tassenverslaving.
Of je nu een meisje-meisje bent met roze stippeljurken of een stoere dame met baggy-jeans en sweater. Je hebt er doorgaans over nagedacht. Leuk, want zo kan een ieder zich uitleven in de kleding die hij, meestal zij, mooi vindt.
Voordat ik mijn blik richtte op babykleding had ik zelf al een behoorlijke focus op kleding. Het winkelen en kopen van kleding is toch wel één van mijn favoriete bezigheden. Lekker struinen, misschien wel het allerliefst in mijn uppie, zodat ik alles ongestoord in mijn tempo kan bekijken. Ik winkel overigens ook graag met mijn lief die er, in tegenstelling tot de gemiddelde man, ook veel plezier aan beleeft en er verstand van heeft.
Ik ben niet perse een trendsetter of volger. Ik loop het eerste seizoen van een nieuw product er niet meteen mee rond. Je kan eigenlijk wel zeggen dat ik ietwat aan de burgertruttige kant ben. Zo deed ik er een jaar of vijf over voordat ik toch afgelopen winter mijn eerste paar Uggs kocht. Birkenstocks hebben er zeker twee seizoenen over gedaan.
Ik ga mee met de mode, maar meestal een beetje later. Als ik eraan gewend ben. Aan sommige dingen wen ik echter nooit. Zo heb ik de Crocks met liefde overgeslagen en vind ik de plateaugympen nog altijd spuuglelijk.
Maar nu Lynn er in, verleg ik de focus van mijn kleding naar haar kleding. Zo moest ik om te beginnen tijdens mijn zwangerschap afscheid nemen van mijn walk-in-room. Want wij hadden één kamer, alleen voor onze kleding en schoenen. Als je een kamer in praktisch opzicht niet nodig hebt, moet je er een leuke bestemming voor vinden. Met de komst van Lynn moest er echter een babykamer komen die toch belangrijker was dan de walk-in-closet. Typisch geval van helaas pindakaas.
Maar wat er voor die kamer in de plaats kwam was veel leuker. Namelijk de baby en shoppen voor de baby. In eerste instantie alles wit en grijs. We wisten tenslotte niet of we een jongen of meisje zouden krijgen. Toen Lynn eenmaal geboren was kon ik echt los, en dat deed ik met liefde.
De eerste weken vooral via internet omdat ik niet mobiel genoeg was om zelf te winkelen. Ik zie mijn lief nog angstig kijken bij het zoveelste pakketje dat bezorgd werd. Was het niet een keer genoeg?
Stomme vraag. Een dame, hoe klein ook, heeft nooit genoeg kleding.
Nu heeft Lynn een goed gevulde kledingkast. Een variatie van leuke jurkjes, stoere broeken en af en toe iets heftigs als een kort broek met tijgerprint. Ik vind het leuk om Lynn veel kleur aan te trekken, terwijl mijn kledingkast op zijn minst voor de helft met zwarte kleding gevuld is. Het staat Lynn echter prachtig.
Vorige week heb ik van mijn overbuurvrouw, die een kleine dame van 15 maanden heeft, een hele tas vol kleding gekregen. Leuk, leuk en nog eens leuk!
Het fijne van de kleding van Lynn is dat ze voorlopig nog wel door blijft groeien, en er dus nieuwe aanvoer moet blijven komen. Iets waar ik met liefde voor zorg. In haar kast moet te kleine kleding, wat ik vaak toch wel jammer vind om te doen, plaatsmaken voor de grotere maten. Mijn lief doet dit dan ook doorgaans, want ik prop Lynn met liefde nog één keertje in dat, eigenlijk te kleine maar zo leuke, spijkerpakje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten