Vroeger was dat een leuk spelletje om te doen. Zoveel mogelijk dingen opnoemen die een ander erna dan moest herhalen en je er zelf één artikel aan toe moest voegen. Als je met een baby op vakantie gaat is het echter bittere noodzaak en vergeet ik zonder flinke vakantielijst toch zeker de helft van wat ik mee moet nemen. Ik bleef eigenlijk de afgelopen weken en dagen vrij ontspannen over de vakantie.
We gaan tenslotte met de auto weg en zitten in een huis. Alles zelf mee, en al het eten zelf kopen en koken. Een voordeel, want als je dan iets vergeet, dan kan je het makkelijk op de plaats van bestemming kopen.
Echter kreeg ik een dag of twee geleden toch de vakantiekriebels. Wat moet ik nu eigenlijk echt allemaal zelf meenemen, wat je niet even snel in Frankrijk nog kan kopen? Dat bleek eigenlijk een behoorlijke lijst. Ik waagde eerst een poging om zo'n lijstje op internet te maken, maar er waren teveel dingen die ik er dan alsnog bij moest schrijven. Ik typte dus braaf in Word een eigen vakantie-meeneem-lijst. Resultaat, twee A4'tjes vol. Mijn lief begon al lollig te vragen of we een maand weggaan, maar we gaan maar een week.
Na een half-dodelijke blik keek hij toch zeker een halve minuut serieus naar de lijst, als ik het maar snap.
Eenmaal de lijst gemaakt keerde de rust terug, tot ik bedacht dat ik helemaal was vergeten via de ANWB te controleren of ik ook pechhulp in Europa binnen mijn lidmaatschap heb ingeschakeld. Ik kon dit makkelijk terugvinden op de site via mijn eigen account. Het zat niet in mijn pakket. Nu hebben mijn lief en ik drie jaar geleden pech gehad in Frankrijk, dus onder de noemer 'dat gebeurt ons nooit meer' wil ik toch pechhulp in Europa. We hebben toen in een 'bed and breakfast' langs een snelweg geslapen en een dag op het enige terras in dat plaatsje gebivakkeerd om te wachten tot onze auto weer klaar was. Ondertussen jutte mijn schoonmoeder de garage in het Frans op om op te schieten. Achteraf lollig, toen zeer moeizaam.
Dat aanmelden van pechhulp in Europa ging minder vlekkeloos dan ik dacht, sterker nog, het lukte mij helemaal niet. De servicelijn was natuurlijk om 21.00 uur niet meer te bereiken. Uiterst irritant, maar niets aan te doen. De volgende dag had ik met één telefoontje de dekking in Europa geregeld samen met een kortlopende reisverzekering. Al dat gedoe voor niets, maar dat was weer één dikke vette streep door het puntje ANWB op mijn lijst.
Ik had ook nog een aantal dingen die ik voor de zekerheid aan wil schaffen voordat we in Frankrijk zitten. Want ik spreek de taal zeg maar gerust niet. En babyneusspray leek mij een moeilijke om uit te beelden. Al bedenk ik mij nu dat een sprayende beweging met het geluid 'pffff' en dan de woorden 'baby' en 'neuf' nog wel zouden lukken denk ik. Ik kocht het toch gewoon bij de Etos.
Als ik dan in de Etos sta moet ik mijzelf tegenhouden om niet een gehele apotheek aan middelen mee te nemen. Ik kocht wel nog zetpilparacetamol voor Lynn, en een crème voor insectenbeten. Tekentang had ik al, al het overige dacht ik niet nodig te hebben.
De rest van de lijst pak ik vandaag en morgen in. Vandaag eerst de auto van mijn ouders ophalen, daar past meer in dan in ons lieve kleine Kaatje. Campingbed, kinderstoel en wandelwagen alvast inladen. De spullen die we niet meer nodig hebben vandaag, de laatste spullen die toch nog gewassen moesten worden morgen, en de tandenborstels, kammen en deo's als laatst.
Voor onderweg morgenavond nog wat broodjes smeren, en dan zijn we er wel ongeveer.
Ik kan concluderen dat het eigenlijk neerkomt op: 'Ik ga op vakantie en neem mee, mijn gehele inboedel'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten