Na alle controles en het aangelegde infuus werd ik naar de OK gebracht. Vreemd om voor zoiets prachtig in zo´n steriele omgeving te zijn. Niet dat ik daar lang bij stilstond overigens. Na een kwartier mocht mijn lief de OK in. Om 8.35 uur werd onze dochter geboren. Mijn lief keek stoer toe hoe ze de baby uit mijn buik haalden. Daar was ze dan, onze dochter. Ik weet dat ik wel een keer of 5 gezegd heb ´een meisje, het is een meisje´. Want dat wisten we niet van tevoren. Een bijzondere ervaring die moeilijk te beschrijven is. Ik weet wel dat vanaf dat moment niets meer interessant is, behalve de gezondheid van die kleine. Onze mooie Lynn.
En nu zijn we een jaar verder. Niet te geloven. Een jaar waarin een klein lief hummeltje zich vormde tot een pittige baby met een eigen willetje. En die dame viert vandaag haar eerste verjaardag. De slingers hangen, inclusief handig aan elkaar gebonden ballonnen. Ook de prachtige naamslinger hangt voor het raam. Ik mocht gisteravond van mijn lief geen spijkers meer in de kozijnen slaan omdat het al zo laat was, dus dat deed ik vanmorgen. De serpentine hangt door het hele huis, de katten vinden dit nog leuker dan wij. We zullen die serpentine vast nog weken terugvinden onder banken en stoelen. Maarja, die horen er toch wel bij.
 |
| Het boekje waar iedereen vandaag iets in kan schrijven. |
Cadeau´s zijn binnen. Nu maar hopen dat niemand hetzelfde kocht. In het ergste geval moeten we het ruilen. Ik heb ook een leuk boekje gekocht. Het heet ´Hoera, ik ben 1´. In de kaften heb ik gekleurd papier geplakt, zodat iedereen er vandaag iets leuks in kan schrijven. Het lijkt mij leuk dat Lynn dan over een paar jaar kan lezen wie er allemaal bij waren op haar eerste verjaardag. Haar lieve tante kan er helaas niet bij zijn omdat ze in Berlijn is. Maar het cadeau dat Lynn een maand geleden kreeg maakt een hoop goed.
Knalrode All Stars. Mijn zusje is er zelf gek van, en lijkt van plan te zijn deze gekte op Lynn over te brengen. Ze zijn helaas nog net even te groot, maar helemaal te gek.
Het eerste Nijntje-cadeau heeft Lynn gister gekregen. Een superleuke rugzak met een grote Nijn erop. Ik zie dat al helemaal gaan, uit logeren bij opa en oma of bij één van haar lieve tantes. Of gewoon om al haar spulletjes in mee te nemen. Handig voor als we naar papa gaan kijken bij voetbal. Kan Lynn mooi haar eigen tas meenemen. Het blijft te gek om te zien hoe ze reageert als ze Nijntje ziet. Een big smile en meteen kijken of wij het ook wel zien. Zo aandoenlijk. Ik ben benieuwd hoe ze zal reageren op de taart.
In alle verjaardagshysterie kocht ik gister toch nog een jurkje. Een blauwe met witte stippen. Die heeft ze nu aan met een legging, lekker makkelijk en ze kan zich lekker vrij bewegen. Dat is op zo'n drukke verjaardag wel prettig. En het ziet er natuurlijk pittig uit, wat ook wel leuk is op je eigen verjaardag.
Ik ben erg benieuwd wat ze straks doet als het huis vol is met mensen. Of ze het leuk vindt, zich terug trekt of het allemaal maar niets vindt. De tante van mijn lief hielp mij herinneren rekening te houden met een huilend, dreinend, over-haar-toeren, niet-te-handelen meisje. Nou als dat alles is, overleven we dat wel.
De appeltaart staat in de oven, die met vruchten ga ik zo nog maken. Dan is alles klaar en hoeven we alleen nog maar te wachten tot de visite komt. Dat is het relaxte gedeelte. De rest van de middag zullen we papier scheuren, lang-zal-ze-leven zingen, taart snijden en glazen vullen. Het wordt vanzelf 17.00 uur denk ik dan maar. Ik hoop vooral dat Lynn het leuk gaat vinden al die cadeaus en aandacht. Ik zal er volop foto's en filmpjes van maken. Vanmorgen snel alle apparatuur nog aan de stroom, want dat was ik dus vergeten.
Overal aan gedacht, en wat ik ben vergeten is mooi pech. Wij gaan genieten van haar eerste echte verjaardag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten