Ik vind...

Ik vind van alles en heb een duidelijke mening over een flink aantal onderwerpen. Ook ben ik niet te beroerd om mijn mening te uiten. Ik ben vrij direct van aard wat soms onvriendelijk over kan komen als ik mijn mening geef. Maar beter direct dan achterbaks denk ik dan maar. Je kan het niet met mij eens zijn, maar duidelijk en fair is het wel. Ik vind dan ook dat een ieder zijn mening moet kunnen hebben en deze moet kunnen uiten. Want we leven ten slotte met z'n allen in een vrij land met de wel bekende vrijheid van meningsuiting.

Echter bestaat er ook nog iets dat normen en waarden heet. Respect hebben voor je medemensen en als het even kan voor mensen die zich professioneel inzetten om anderen te helpen. Ik doel hiermee uiteraard op personeel van ambulances, ziekenhuizen en de brandweer. Ook valt de politie onder deze groep, die zich inzet voor mensen die direct hulp nodig hebben. En wat ben ik blij dat deze mensen er zijn. Dat er mensen zijn die vakken uitoefenen die ik in geen 100 jaar zou willen uitoefenen. Niet omdat het niet dankbaar is, of het niet goed genoeg zou zijn. Nee simpelweg omdat deze groep mensen met zaken te maken krijgt waar ik totaal niet mee om zou kunnen gaan.

Neem nu een verpleegkundige, ongeacht welke afdeling van een ziekenhuis. Buiten het feit dat ik al duizelig word bij de gedachte aan een naald, zou ik het niet kunnen. Niet mijn vak. Ik zou het niet op kunnen brengen om dag in dag uit te maken te krijgen met zieke mensen, mensen die helemaal niet meer beter worden en mensen die komen te overlijden. Ditzelfde geldt voor ambulancepersoneel, doodeng lijkt mij het al die gewonden. Bij de brandweer en politie zou ik ook niet op mijn plek zijn denk ik. Teveel gevaar en agressie voor mij. Ik zou het niet durven. Dus ik ben blij dat er mensen zijn die dit wel doen en durven.

Loesje slaat altijd de spijker op zijn kop.

Ik las van de week een artikel via deze link die mijn schoonzus plaatste. Er heeft een ongeluk plaatsgevonden en dat zorgt voor een lange file. De ouders van één van de betrokkenen worden voorgegaan door een motoragent via de vluchtstrook naar de plek des onheils. Dit omdat het slachtoffer, zodra deze bevrijd zou worden, door de verwondingen zou komen te overlijden. Bij het idee alleen al lopen de rillingen over mijn lijf. Afscheid nemen van jouw kind dat na bevrijding uit de auto direct overlijdt. Een drama. Voor de hulpverleners om toe te moeten kijken, maar bovenal voor de ouders die op het punt staan hun kind te verliezen 

Onderweg worden de politieagent en de ouders op de vluchtstrook geblokkeerd door een auto. Deze meneer in kwestie wenste te weten waar deze mensen naartoe moesten, of het familie van de agent was, of zij meer recht hadden dan hij. Ik heb het stukje al meerdere malen gelezen maar word er weer kwaad om. Hoe haal je het in je botte hersens om je auto voor een motoragent te gooien en een verklaring te eisen? Hoe bedenk je werkelijk dat je überhaupt ook maar enig recht van spreken hebt? Je hebt gewoon pech, je staat in de file. En tot slot de vraag waarom deze meneer dacht recht te hebben op een verklaring? Als deze agent eerst toestemming moet vragen aan een ieder in die file, hadden deze ouders hun kind niet meer levend gezien. Vroeger was niet alles beter, maar dan haalde je het niet in je hoofd om een agent op deze manier aan te spreken.

Men denkt tegenwoordig maar overal iets van te moeten kunnen of mogen zeggen. Onterecht in mijn ogen. Je dient je respectvol op te stellen naar je medemens, ook al lijkt het tegenwoordig steeds meer een samenleving te zijn waarin het het enkel nog draait om jezelf en jouw eigen gezin. Nou ik heb nieuws. Ik ben daar flink op tegen. Er is nog nooit iemand slechter geworden door een ander te helpen. Er is ook nog nooit iemand slechter geworden van het tonen van respect voor anderen en het hebben van normen en waarden. Het is inmiddels wel gebleken dat van het individualistische gedrag uit het artikel de maatschappij niet vriendelijker is geworden en men enkel nog het belang kent van zichzelf. 

Voor de meneer uit het artikel hoop ik werkelijk dat hij achteraf gelezen heeft waarom deze agent op de vluchtstrook reed. Ook hoop ik dat hij aan de hand daarvan op zijn minst een excuusbrief heeft geschreven naar het dichtstbijzijnde politiebureau. Ik hoop dat hij zich de ogen uit de kop geschaamd heeft en nog steeds doet. Maar bovenal hoop ik dat deze meneer nooit meer zo oordeelt en handelt tegenover een geschoolde hulpverlener. Als deze meneer zo'n grote mond heeft als hij doet voorkomen hoop ik dat hij deze inzet om het woord te verspreiden, dat mensen moeten ophouden met oordelen en het onnodig uiten van hun mening. Want ik denk dat deze meneer, net als ik, voor geen goud in de schoenen van de hulpverleners of de ouders had willen staan.