Bye bye gaskachel

Na twee jaar gaskachel is het eindelijk zover. Van de woningbouw krijgen wij centrale verwarming. Heerlijk, want met de strenge winters van de afgelopen twee jaar, kunnen wij wel wat gestroomlijnde warmte gebruiken. Ik vond het aanvankelijk geen probleem, een gaskachel. Toen wij hier kwamen wonen waren we met z'n tweetjes. Als het in de nachten echt niet te harden was, de kou, dan hadden we een elektrisch kacheltje om de ergste kou eruit te krijgen. We hebben ook wel, omdat het openhouden van alle deuren niet hielp, het matras in de woonkamer gelegd voor een nacht. Dan was het warmer.

Aan de andere kant heeft een gaskachel ook zo zijn charme. Je ziet echte vlammen, het heeft een romantisch tintje. En de warmte die ervan af komt is heerlijk. Je kan ook zo lekker met je kont voor de kachel staan en wachten tot het gloeit van de warmte. Het ouderwetse opwarmen voor de kachel als je een flinke regenbui op je hoofd hebt gehad. Dat heb je met centrale verwarming veel minder. Maar als de ijspegels aan je neus hangen en je te koud bent om überhaupt ooit nog warm te worden, dan is er niets romantisch en gezellig ouderwets aan een gaskachel. Dan vervloek je alles wat te maken heeft met een gaskachel.

Zoals elk nadeel z´n voordeel heeft, heeft elk voordeel ook zijn nadeel. Zo´n centrale verwarmingsinstallatie is niet één twee drie geplaatst. Afgelopen vrijdag hebben de werkmannen voorgeboord. De afvoer naar buiten en naar boven zijn geboord wat inhoudt dat we twee flinke tochtgaten hebben en onze buurvrouw klinkt alsof ze in onze keuken staat. Het voordeel daarvan is dan wel weer dat er een heerlijke lucht afkomt van het eten dat ze maakt. Kortom, een hoop voordelen met wat kleinere nadelen.

Lynn mag er ook bij.

Ik ben er inmiddels wel achter dat ik meer gehecht ben aan mijn privacy en eigen huis dan ik dacht. Dat in en uitlopen van allerlei werklui die ´hallo´ blijven roepen iedere keer dat ik mijn eigen keuken inloop is best vermoeiend. Zeker als ze vooraf hadden gezegd drie gaten te moeten boren om vervolgens al draden te leggen en weg te werken. De mannen denderen zo mijn huis binnen, met al die vieze schoenen, wat door het huidige weer nog viezer wordt. Nu had mijn lief gelukkig wel al karton gelegd in de hal, anders was het helemaal een puinhoop geweest.

Overigens heb ik Lynn iedere keer dat ik mijn gang of keuken in loop in mijn armen, want die kan met al die ellendige apparatuur niet vrij rondlopen. En ik kan haar niet in de woonkamer alleen laten omdat ze tegenwoordig met gemak op de bank klimt en er dus ook af kan donderen. Ook staat onze gaskachel, op volle toeren draaiende, in de woonkamer. Dus kan ik haar niet even achter laten met het risico dat ze er tegenaan komt. De box haalde mijn lief een week twee geleden weg omdat we die nooit meer gebruiken. Dus daar waar ik ga, gaat Lynn.

Al die werkmannen zijn overigens helemaal gecharmeerd van Lynn. Elke keer dat ik de gang op kom beginnen ze hele gesprekken tegen haar. Om vervolgens een dikke vette frons als antwoord te krijgen. Vreemde mannen, daar ga je niet zomaar naar lachen natuurlijk. Een boterham smeren was dus een hele uitdaging, maar alles lukte uiteindelijk. Vleeswaren op het balkon, waterkoker in de woonkamer. Het is net alsof ik aan het kamperen ben in eigen huis. Ik ga niet voor niets nooit op kampeervakantie, ik ben daar niet zo goed in. Aan het eind van de dag was alles gedaan om ervoor te zorgen dat ze vandaag goed kunnen starten met de aanleg van de centrale verwarming en de ketel.

Ik heb eieren voor mijn geld gekozen en heb een nachtje bij mijn ouders geslapen met Lynn. Dit omdat mijn lief dan alles goed kon inpakken en afdekken. Ons bed moet verplaatst worden, het ledikant van Lynn aan de kant en alle gordijnen moeten van de rails gehaald worden zodat de werkmannen erbij kunnen. En ze beginnen om 7.00 uur ´s ochtends. Onmenselijke tijd vind ik dat. Ze maken één van de slaapkamers vandaag meteen af, waardoor er vanavond weer geslapen kan worden. Ze gaan ook niet eerder weg voordat er warm water is. Het is alleen afzien met de kou. Maar dat zou na vrijdag voorgoed voorbij moeten zijn. Dus die vijf dagen heb ik er met heel veel liefde voor over.