De slappe lach

Lachen is iets wat ik graag doe, de hele dag door. Met een kleintje van een jaar die de hele dag fratsen uithaalt lukt dat aardig. Zo had ze van de week op buitengewoon precieze wijze een rol prinsesseninpakpapier tot minuscule snippers weten te scheuren. Als je binnenkomt in een keuken vol roze snippers waar Lynn middenin zit, dan kan je mij opvegen. Zo begint ze zelf spontaan te lachen ze weet dat ze ergens mee bezig is, wat eigenlijk niet mag. En dan moet ik weer moeite doen om mijn lach in te houden.

Mijn lief en ik maken doorgaans veel flauwe grappen door de dag heen. Ik vind mijn eigen grappen altijd zeer geestig, anders zou ik ze tenslotte niet maken, waardoor ik nog meer lach. Het gebeurt mij regelmatig dat ik, voordat ik de grap kan maken, al helemaal dubbel lig. Dan komt de grap vaak minder goed over maar heb ik zelf enorm veel lol. Mijn lief kijkt dan vaak een tikkeltje vermoeid en vraagt dan of ik de grap ook nog ga vertellen. Dan rollen de tranen over mijn wangen van het lachen en kan ik het moeilijk stoppen. De slappe lach, het gebeurt mij vaak.

Ik ben ook gevoelig voor aanstekelijke lachjes. Als je dan iemand hoort lachen, dat ik zelf ook moet lachen omdat het zo grappig klinkt. Zo kregen we bij een salsacursus op het vrijgezellenfeest van mijn vriendin les van iemand die een zeer apart geluid maakte als hij moest lachen. Moet je net een groep meiden die het opmerkt. Salsales krijgen en de slappe lach is moeilijke combinatie kan ik je zeggen. Buikpijn van het lachen. Lynn heeft ook een aanstekelijke lach. Als als ik achter haar aan zit krijgt ze zo'n schaterlach. Heel aandoenlijk en zéér aanstekelijk.

Pijn in je buik van het lachen. Prachtige foto van Cheryl Jacobs Nicolai

Vroeger, toen ik nog op de middelbare school zat had ik dagelijks de slappe lach. Vaak ging het nergens om, gewoon lachen om het lachen. Ik ben in mijn gehele schoolcarrière één keer de klas uitgestuurd. Dit kwam omdat ik de slappe lach had en niet meer kon stoppen. Ik ben ook wel eens naar het toilet gestuurd om wat water te drinken, en bij te komen van het lachen. Maar zodra ik dan de deur van het lokaal open deed en mijn vriendin zag zitten begon het weer. Dat één simpele blik al genoeg kan zijn om minutenlang dubbel te liggen. 

Ik ben ook geneigd heel erg te moeten lachen op momenten dat dit niet gewenst is. Dit zit overigens in de familie. Want tijdens mijn diploma-uitreiking lagen mijn ouders helemaal in een deuk omdat één van mijn klasgenoten een verbaasde blik in zijn ogen had toen het over hem ging. Alsof hij niet wist dat hij dat zelf dat diploma gehaald had. Ik hoorde meteen de lach van mijn vader en schaamde mij natuurlijk kapot. Zo onbehoorlijk om door zo'n uitreiking heen te lachen. Maar als je zoiets hebt gezien, probeer dan je lachen maar in te houden. 

Mijn vader heeft sowieso een harde lach die je herkent uit duizenden. Zo aten we ooit voor mijn oma's verjaardag bij een Japans restaurant waar tegelijkertijd een opname van een datingprogramma plaatsvond. Tijdens de opnames werd ons toen al verzocht of wij iets minder luidruchtig konden doen. Toen we de uitzending op televisie bekeken, hoorde je op de achtergrond mijn vader lachen. Waar wij dan weer hard om konden lachen. 

Mijn lief en ik hebben de slechte eigenschap dol te zijn op programma's als 'funniest home video's' en 'Geer en Goor over de vloer'. Tranen lachen om de gevatte en vaak platte opmerkingen. Ieder mens kent zo zijn zwaktes. Bij ons zit hem dat ik de foute programma's met nog slechtere grappen.
Ongepast hard lachen gebeurt mij ook wel eens. Als iemand dan hard valt en je eigenlijk moet lachen terwijl iemand pijn heeft. Zo lachten mij ouders ooit toen ik viel tijdens een snowboardles en toen ik heel hard mijn teen stootte tegen een kast. Ik brak met snowboarden mijn pols, en bij het stoten dus mijn teen. Eigenlijk een flink trauma, uitgelachen worden als je iets breekt. Niets is leuker dan leedvermaak, dat is wel gebleken.