Het zwaaien zit er al een tijdje in. Al heeft het eerder weg van wuiven. Als Lynn in haar fietsje zit, wat wij kunnen sturen, dan zwaait ze naar iedereen die ze tegenkomt. Alsof ze de koningin in de Gouden Koets is. Met een vette grijns in de rondte zwaaien. Geweldig dat ze er zelf zoveel plezier in heeft.
Naast zwaaien kan Lynn ook klappen. Ze klapt als ze haar bord leeg eet, als ze het woord 'klappen' of 'op' hoort. Ook klapt ze als ze ziet dat anderen dit ook doen. Het liedje 'klap eens in je handjes, blij blij blij' is dan ook een daverend succes.
Lynn weet ook wat haar tong is. Als je vraagt waar haar tong is, steekt ze hem uit en probeert ze hem vast te pakken. Heerlijk al die slierten kwijl, maar ze weet wel waar haar tong is. Ik ben sinds twee dagen bezig om nu te vragen waar haar neus is. Ik roep 'pep' als ik op haar neus druk. Ze heeft hem nog niet helemaal in de smiezen, maar herhaling doet wonderen. Ook met de oren ben ik druk in de weer. Ik zeg dan tringelingeling als ik aan haar oorlellen trek. Wel zachtjes natuurlijk.
Zoals deze afbeelding spiekt Lynn ook altijd door haar vingers. |
Een nieuwe vraag is 'Waar is Lynn?'. Hierop doet Lynn haar eigen handen voor haar ogen. Soms half, of één hand op een oog en één hand er compleet naast. Soms probeert ze te spieken, waar ik dan weer om moet lachen. Ik haal dan haar handen van haar ogen en roep 'Kiekeboe'. Verrast kijkt ze je dan aan. En zo herhalen we meerdere keren de hele riedel. Leuk, vooral omdat zij zich op haar manier kan verstoppen.
Ik roep ook wel eens 'waar ben je?'. Wij kunnen door twee deuren de huiskamer in. Dit betekent dat je rondjes kunt lopen zonder elkaar tegen te komen. Dit doe ik dan vaak bij Lynn. Op het laatste moment loop ik dan tegen de richting in en loop haar tegen het lijf.
Lynn denkt regelmatig dat ik haar achterna zit. Als ik de kamer inloop kan ze al voor me weg lopen of duiken. Dit doe ik onbewust. Ze begint dan te gillen van plezier. Ik ga haar ook regelmatig bewust achterna. Ik zeg dan 'ik ga je pakken' waarop ze al lachend hard begint te lopen of kruipen als ze uit balans raakt. Ze is dan zo bang dat ik al bij haar ben dat ze soms al plat op haar buik gaat liggen lachen. En dan grijp ik haar natuurlijk in haar zij. Ik pak haar dan meestal op waarop zij het uitgiert van het lachen.
Het nieuwste uit de collectie 'Lynn ga eens...' is het maken van een brommend geluid waarop ze dan haar vinger langs haar mond naar beneden haalt. Het maakt een grappig geluid. Ik deed het voor en deed het ook bij Lynn. Maar ze kan het nu zelf. Overigens is niet alles wat ik haar vraag te doen altijd even praktisch gezien ze dit de hele dag vol kan houden. Maar het is zo grappig om te zien dat ze in de gaten heeft dat ze zelf dit geluid voortbrengt. En met al het bovenstaande houden we elkaar lekker bezig de hele dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten