De eerste die er bij mij uit sprong was onafhankelijkheid. Ik vind het al zo'n jaar of tien genieten, klinkt alsof ik al heel oud en wijs ben, dat ik op mijzelf woon. Van deze tien jaar woon ik alweer zo'n negen jaar samen met mijn lief. Ik kon niet wachten om mijn eigen potje te koken, mijn eigen leven te organiseren en niet afhankelijk te zijn van anderen. Dit hield het eerste jaar in dat ik minimaal twee keer per week in mijn knalgele cinquecento naar mijn ouders croste om daar lekker te eten. Maar dat ik daarna naar 'mijn' plekje reed deed mij geloven dat ik het helemaal voor elkaar had. En dat gevoel heb ik nog altijd als ik naar huis rijd. Inmiddels is 'mijn' plek 'onze' plek geworden.
De tweede waarde die ik belangrijk vind is persoonlijke groei. Niet dat ik ieder boek uitpluis om maar bezig te zijn met mijn eigen ontwikkeling. Maar ik vind het leuk om nieuwe dingen te ondernemen en onderzoeken. Ik ben altijd in voor iets nieuws en heb altijd wel ideeën waar ik ooit nog iets mee wil. Persoonlijke groei zie ik ook in mijn rol als moeder. Want ondanks dat dit oermoedergevoel hevig aanwezig was vanaf de seconde dat Lynn werd geboren, moest ik wel even wennen aan het 'moeder' zijn. Wat voor een moeder wil ik zijn, maar belangrijker is of dit ook haalbaar is.
Zo ben ik er inmiddels achter dat die überrelaxte moeder die zich nergens druk om maakt niet in mij zit. Die wilde ik wel zijn, maar dat is een onhaalbaar doel gebleken. Ja ik vind het leuk als Lynn zelf probeert te eten, maar als mijn vloer onder het fruit of danoontje zit is het op een punt genoeg. Ik kan niet nadat aardappel nummer zeven op de grond beland zeggen dat het zo enig is dat ze de vorm van voedsel ontdekt. Nee, ze moet het gewoon lekker eten, en anders niet. Ik ben er inmiddels wel achter dat het er vooral om gaat dat ik ben wie ik ben, en niet ten koste van alles iets probeer te zijn. Lynn kan deze to-the-point-moeder ook minder snel op de kast krijgen dan die moeder die probeerde ontspannen te zijn.
Die persoonlijke groei is voor mij ook belangrijk in mijn werk. Ik wil blijven meegroeien met mijn vak. Ik geniet van de ambulante begeleiding die ik wekelijks bied aan mijn ene cliënt. Ik hoop dat het er meer worden, maar zo is het ook mooi. Het schrijven van de Pieter en Sofie serie waar ik nu druk mee ben is voor mij wel een mooie weergave van persoonlijke groei. Van op zoek naar boeken voor mijn doelgroep, ze zelf gaan schrijven was een prachtige stap. Ik hoop dat ik er vele mag schrijven en vooral dat ze bruikbaar zijn voor begeleiders en cliënten.
Ik kwam tot drieënhalve waarde omdat ik betrokkenheid en liefde samen zie. Ik zie betrokkenheid als de liefde voor en in mijn werk. Betrokkenheid bij vrienden en familie is indirect mijn liefde voor hen. In mijn leven is liefde van groot belang. De liefde voor mijn lief en dochter speelt elke dag een grote rol. Ik knuffel en kus ze het liefst de hele dag plat. Dat zowel mijn lief als Lynn hier regelmatig moe van worden is voor hen een geval van helaas pindakaas. Ik kan niet vaak genoeg zeggen en uiten dat ik gek op ze ben.
Zonder deze liefde, die voor mij een basis vormt, zou mijn leven er anders uitzien. Het gevoel dat ik geliefd word maakt dat ik kan doen wat ik doe, dat ik kan zijn wie ik ben. Mij geliefd voelen zorgt ervoor dat ik mezelf kan ontplooien en onafhankelijk kan zijn. Kortom, liefde is voor mij enorm belangrijk.
De happy challenge bestaat uit een wekelijkse opdracht. Het is half januari begonnen dus ik loop feitelijk 3 weken achter. Maar wat is nu drie weken in een mensenleven? Ik ga die happy challenge aan. Want geluk in mijn leven kan ik niet genoeg hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten