Time flies...

when you're having fun. Of gewoon omdat ik het stervensdruk heb. In het afgelopen jaar is het mij niet één keer gebeurd dat ik anderhalve week niets schreef op mijn blog. Niet dat ik niets te melden had hoor, in tegendeel juist. Maar het was zo hectisch en druk dat ik er simpelweg niet aan toe kwam. En voordat je er erg in hebt zijn er bijna twee weken voorbij. Wat ik dan allemaal heb gedaan in die afgelopen anderhalve week, daar moest ik zelf even hard over nadenken.

Ik had vooral op de dagen dat ik normaal gesproken tijd heb om te bloggen van alles te doen. Ik had een cursus op mijn werk over ondervoeding en overgewicht. Interessant. Vooral ook omdat beide in mijn werk voorkomen. Van obesitas tot ondergewicht. En natuurlijk de gemiddelde mens, waar ik gelukkig weer toe behoor. Ik heb ook veel gesport wat dus zijn vruchten afwerpt in gewicht en conditie. En mijn voeding gaat weer gedeeltelijk volgens de voedselzandloper. Dus ik eet weer lekker salades en havermout.

Ik ben de afgelopen twee weken ook druk geweest op mijn werk. Mijn slaapdiensten waren hectisch, mijn nachten kort. Thuis kon ik niet alle gemiste uren bijslapen waardoor ik sneller moe was. Want mij kleine dame groeit gestaag door en is alles behalve een stilzitter. Dus overdag lekker druk met boodschappen doen, rondjes wandelen en Lynn entertainen. Een baan op zich. Hier geniet ik overigens met volle teugen van. Er is niets leukers dan Lynn vragen 'bal' of 'poes' te zeggen om overtuigend 'die' of 'dees' te horen. Net zoals ze alles wat je zegt keurig kan aanwijzen. Neus, buik, oor, haar, tong. We houden elkaar dus lekker bezig de hele dag.

Naast mijn vaste baan heb ik ook mijn eigen bedrijfje bestaande uit anderhalve cliënt. Hopelijk worden het er meer, maar ik geniet er volop van. Één op één begeleiden vind ik te gek om te doen. Om meer mensen te bereiken heb ik vorige week een twitter-account aangemaakt en een Facebook-pagina. Zo hoop ik dat er aan mij wordt gedacht als iemand een leuke begeleider zoekt in de omgeving van Haarlem.

Ook werkte ik de afgelopen twee weekenden, 24-uursdiensten. Wel hele leuke diensten waarbij ik met bewoners heerlijk heb gekookt en gebakken. Ook heb ik fantastische films gekeken.'Frozen', de animatiefilm met de pratende sneeuwpop is zo ontzettend leuk. En afgelopen zaterdag keken we '12 years a slave'. Wat een mooie maar zielige film.

Alle andere vrije tijd die ik had, waarbij Lynn sliep, heb ik de afgelopen twee weken in het schrijven van mijn boeken gestopt. Ik had het al lang in mijn hoofd, en de deadline was al in november bekend. Maar Mirjana zou Mirjana niet zijn als ze het een beetje zou laten aankomen op de laatste weken. Want onder druk werk ik ten slotte het best. Geen echte acute paniek. Maar een beetje druk en de deadline in beeld over inmiddels 5 dagen. Het resultaat is, mede dankzij mijn ouders die Lynn een hele dag voor hun rekening namen, 3 boeken van elk 16 hoofdstukken. Boeken over Pieter en Sofie die begeleid wonen en van alles meemaken. Ervaringsverhalen voor mensen met een verstandelijke beperking.

Ik heb inmiddels de eerste opzet voor de omslag gezien. Het is helemaal te gek en ik ben er nu al trots op. De komende dagen ga ik alles nog eens nalezen en dan vrijdag alles naar de uitgever sturen. Met een beetje mazzel kan ik in juni mijn boek vasthouden. Daar wordt ik nu al blij van.

En dan nog twee tot drie keer per week sporten, met mijn lief op de bank hangen, met mijn vriendinnen(waarvan er eentje lekker 3 maanden naar Midden-Amerika vertrekt en waar ik heus echt niet jaloers op ben maar het haar wel zo enorm gun) theeleuten, met Lynn en lieve collega naar meneer Paprika, vergaderen op mijn werk, losse afspraken met bewoners en eten bij mijn ouders. Dan ben je dus bijna twee weken verder. Één conclusie: er is een leven zonder blog. Aan de andere kant is het leven met een actieve blog een stuk rustiger dan het de afgelopen twee weken waren.