Met een hele club fietste ik naar school, dus de tijd vloog voorbij en het was altijd gezellig. We hebben wat valpartijen meegemaakt omdat we net te dicht op elkaar fietsten of het glad was van de ijzel. Dit leverde enorme lachbuien op en briefjes halen bij mevrouw Rijkelijkhuizen omdat we dan te laat waren op school.
Toen ik 16 jaar werd kreeg ik een scooter. Een Yamaha Neos, een blauwe. Vanaf dat moment werd mijn fiets minder interessant. Ik scooterde overal naartoe. Met 18 jaar werd dit de auto. Ik bleef mijn scooter nog veel gebruiken want ik had geen eigen auto dus was afhankelijk van mijn ouders.
Op mijn 19e verjaardag kreeg ik een kanariegele Fiat Cinquecento. Hier heb ik heel wat kilometers in gereden. Ik sjeesde er overal mee naartoe. Zelfs een keer naar Duitsland voor een weekend weg van mijn studie Duits toentertijd en een weekendje naar Maastricht met een vriendin. Ik reed eigenlijk altijd auto. Ik had wel een fiets maar die werd gestolen. Bij mijn tweede huis werd mijn Cinquecentootje verruild voor een Ford Ka. Hier heb ik tot een maand geleden met veel plezier in gereden. Toen ik verhuisde naar de binnenstad van Haarlem leek mij een fiets wel weer op zijn plaats. Ik kon de fiets alleen niet binnen stallen, dus ook die werd gejat. Net als fiets twee die ik er neerzette.
Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik mijn autootje prefereerde boven de fiets. Lekker rondracen met een lekker muziekje op. Toen we verhuisden naar onze huidige stek kreeg mijn lief van zijn vader een fiets die hij had staan en toch niet meer gebruikte. Die staat er nog steeds, maar dat is een mannenfiets. Die pikte ik wel eens mee als ik naar de stad ging, maar verder gebruikte ik hem amper. Want op een fiets zonder baby-vervoer-mogelijkheden kom je dus niet ver met een baby.
Afgelopen maand kocht ik bij de kringloopwinkel bij mij om de hoek een fiets. In eerste instantie met een kapot ventiel, maar dat repareerde hij netjes. Alsof mijn overbuurvrouw het wist vroeg ze of ik haar oude kinderzitje wilde hebben voor Lynn, haar dochter was eruit gegroeid. Super, alleen hoe krijg je zo'n zitje dan weer op de fiets. Dat is het punt waar mijn meer dan handige overbuurman om de hoek komt kijken. Die verving afgelopen weekend mijn gehele stuur. Ik heb nu een mamastuur met zitje waarbij ik zelf ook nog genoeg ruimte overhoud. Ideaal dus. Hij repareerde ook nog even mijn versnellingen waardoor ik niet meer als een idioot in versnelling 1 hoef te trappen.
Eergisteren was het zover. Ik had op mijn weer-app gekeken en zag dat het droog zou blijven dus besloot ik met Lynn op pad te gaan. Grote schoudertas mee, dan konden we ook nog wat boodschappen doen. Het was een daverend succes. Lynn vond het voorop de fiets helemaal geweldig. Als een ware koningin zwaaide ze naar iedereen die voorbij kwam. Bomen, vogels, auto's toet-toet, ze had het naar haar zin. Ze had ook in de gaten dat als je je mond opent en een uhhhhh geluid maakt, dit grappig klinkt als je over hobbels of klinkers rijdt. Hier moest ik dan weer om lachen.
Lynn is dus fietsfan. Want na haar eerste fietsritje zegt ze continue ietsch wat dus fiets betekent. We reden wel meteen een lekke band omdat ik door een punaise reed. Wel frappant. Want hoe groot ik de kans je met je fietsband precies over die ene punaise rijdt? Gelukkig kon mijn lief de band plakken en waren we gister weer onderweg op de fiets om boodschappen te doen. Het enige minpunt is dat ik altijd enorme pijn in mijn kont krijg van fietsen. Ik ben erfelijk belast wat dat betreft, want mijn moeder heeft dat ook. Maar Lynn geniet en ik ook. Want het is iets wel iets bijzonders om zo samen op de fiets te zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten