Zo zei van de week nog een bewoner dat het tijd werd dat ik weer eens zwanger raakte zodat hij lekker 4 maanden rust had. Die had ik twee dagen later dus mooi te pakken, de grapjas. Maar ik blijf het bijzonder vinden om te mogen zeggen dat ik zwanger ben. Anders als bij de eerste is natuurlijk het cruciale verschil dat er al eentje rondloopt die alles nauwlettend in de gaten houdt. Mijn lief en ik waren dan ook naar Lynn nog wat terughoudend als het ging om de aankomende baby.
Op mijn werk heb ik het gister aan bewoners verteld en de reacties waren leuk. Eentje zei 'alweer?'. Een ander zei 'wow een tweede kindje wat leuk'. Nu verwerkt de doelgroep waar ik mee werk informatie doorgaans iets langzamer waardoor de echte reacties vaak wat later komen. Zo zei het eentje dat het 'onverwacht' kwam. Hij had liever geweten dat ik er mee bezig was. Een ander vond dat zij als bewoners toch echt eerder op de hoogte gebracht hadden moeten worden dan mijn collega's. En dit is dan ook precies de reden dat ik zo van mijn vak houd.
Na de mededeling barstte overigens wel een vragenvuur los. Of ik wil weten wat het wordt, nee wat mij betreft blijft het een verrassing. Of ik wel genoeg plek had in huis, ja we hebben drie slaapkamers. Of het gepland was, ja dat was zo in hoeverre je dat daadwerkelijk kunt plannen. Of Lynn het al wist, ja maar ze snapt er nog weinig van. Of ik al was begonnen met schilderen van de kamer, nee eerst eens bekijken wie waar gaat slapen. Of ik mij goed voelde, buiten flinke misselijkheid en vermoeidheid voel ik me goed. Of ik wel moest blijven sporten, ja dat mag en kan zolang als het prettig voelt.
Veel vragen maar erg leuk natuurlijk. Er werd ook nog gevraagd of ik hierna van plan was nog meer kinderen te krijgen en zo ja hoeveel dan wel niet. Nou wat mij betreft zijn twee kinderen meer dan genoeg. De eerste telt al voor 3 dus ben benieuwd wat deze tweede ons gaat brengen. Ik ben ontzettend nieuwsgierig hoe Lynn straks daadwerkelijk gaat reageren als ze een broertje of zusje heeft. Of ze dan net zo zorgzaam, georganiseerd en lief is als ze nu voor andere kindjes kan zijn.
Aangezien Lynn normaal gesproken te pas en te onpas dingen roept was ik als de dood dat ze in een volle supermarkt zou roepen, mama baby of iets in die trant. Lynn weet dus nog niet zo lang dat ik zwanger ben. Gelukkig is er behalve een hevig groeiende voorgevel weinig te zien. Dat maakte het natuurlijk makkelijker om er tegen Lynn nog niets over te zeggen. Van de week waagde ik een eerste poging om er met Lynn over te praten. Ik vroeg wat zij in haar buik had waarop ze zei 'broodje'. Toen ze antwoord gaf op de vraag wat mama in haar buik had kwam ik niet meer bij.
Ik had ervoor een aantal keren gezegd dat mama een baby in haar buik had. Maar Lynn dacht daar anders over. 'Lynn broodje, mama worst' zei ze. Mijn lief en ik schoten in de lach. Papa had ook een broodje in zijn buik volgens Lynn. Na een paar keer herhalen zegt ze nu enthousiast 'baby' als je vraagt wat er in de buik van mama zit. Dat ze geen idee heeft wat dit inhoudt is wel duidelijk, maar de eerste stap is gezet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten