Broem broem

Het is wat al die verschillende voertuigen uit elkaar houden. Lynn kan bij ieder voertuig wel een geluid maken. De fiets is tringeling, de motor dan wel scooter is broem broem, de auto is toet toet en de trein is tsjoeke tsjoeke toet toet. Een knap staaltje geluiden nabootsen als je het mij vraagt.
We hebben, op de trein na, van bovenstaande voertuigen een kindvriendelijke variant huis.

Het houten loopfietsje met vieren wielen is degene die al een hele tijd mee gaat. Lynn sjeest ermee op volle toeren door het huis. Tenen en andere uitstekende objecten zijn niet veilig als madame zich op haar fietsje bevindt. Naast het fietsen zelf gebruikt Lynn de fiets ook regelmatig als bijzettafel voor bekers of bakjes met fruit. Ook als stalling voor poppen en knuffels of om er verkeerd om op te gaan zitten en hem als verkapte stoel op wielen te gebruiken. Multifunctioneel dus.

Van mijn schoonzus kregen we een rode BMW. Een minivariant met een ware toeter op het stuur. Lynn vindt de auto helemaal leuk. Ook hiermee scheurt ze door het huis. Uiteraard heeft de auto vier wielen dus de kans dat ze omvalt is vrij klein. Aan de andere kant is de rijstijl van Lynn dusdanig dat ze best eens uit de bocht zou kunnen vliegen. Van wie ze dat heeft? Geen flauw idee...

De houten loopscooter die Lynn inmiddels kan besturen.

Voor Lynns tweede verjaardag in september moesten we weer allerlei cadeaus verzinnen. Wat is nu leuk voor een tweejarige? Ik had de loopfietsen met twee wielen al eens voorbij zien komen dus bedacht mij dat het een mooi cadeau van opa en oma zou zijn. Misschien kan ze er wel niet meteen op, maar dan hebben we ook wat speelgoed voor door het jaar heen.

Mijn moeder zocht bovenstaande variant uit. Geweldig. Ik had gevraagd om een neutrale loopfiets. Niet vreselijk meisjesachtig, met oog op de tweede en het feit dat Lynn ook wel een stoere tante is.
Dat was dus goed gelukt. Lekker kleurrijk en stevig, want Lynn is niet erg voorzichtig als ze ergens op kan rijden. Muren en deurposten zijn gelukkig stevig van aard want Lynn botst rücksichtslos overal tegenaan.

De dag na haar verjaardag probeerden we de fiets meteen uit. Lynn erop zitten, ik sturen. Ze had al snel in de gaten dat je op deze loopfiets niet zomaar kan zitten, je moet je evenwicht bewaren. Lynn trok een zeer bedenkelijk hoofd, stapte af en zei 'beetje eng'. Dat 'beetje eng' bleef ze de afgelopen maanden zeggen. Iedere keer dat mijn lief of ik Lynn probeerden te overtuigen van de lol van het loopfietsje vond ze het een beetje eng.

Tot afgelopen week het lichtje ging branden en ze in de gaten kreeg dat ze met haar benen de boel in evenwicht moest houden en vaart moest maken. Sturen kan ze al aardig, voor een tweejarige dan. Ik vind het zo grappig dat ze vorige week nog panisch naar de fiets kon kijken en er nu mee door de gang en kamer racet. Een week kan dus het verschil maken, dat blijkt. Ik denk dat Lynn nog veel plezier zal hebben van de stoere loopfiets en als ze hem heel houdt haar broertje of zusje ook.