De ontkenningsfase

Ik heb in mijn toch al enorme levensgeschiedenis flink wat ontkenningsfases gehad. Als puber waren het behoorlijk serieuze issues. Nee ik ben echt geen puber, nee ik hoef heus echt mijn huiswerk niet te maken en de noodzaak van het opruimen van mijn kamer werd altijd enorm overtrokken. Zo nodig was dat niet vond ik. Mijn vader daarentegen vond van wel en dreigde dan op een punt altijd met een rol vuilniszakken op de drempel van mijn kamer. Als ik niet zou opruimen, dan zou hij het wel even doen. Maar opruimen zou dan weggooien betekenen. Dat opende dan logischerwijs mijn ogen waarbij ik onder lichte druk toch mijn kamer opruimde.

Eenmaal op mijzelf vond ik een rommelig huis overigens vreselijk dus ruimde ik altijd op. Iets waar mijn ouders dan weer dubbel om konden liggen. Toen ik uit huis ging kwam ik ook in een aantal ontkenningsfases terecht. Het was geen probleem dat ik wekelijks in de stad te vinden was voor feestjes. Het was ook zeker geen probleem dat ik hierdoor wel eens verlaat op school arriveerde. En ja een dagje strand stond hoger op mijn prioriteitenlijst dan studieopdrachten. Maar verkeerd niet iedere student in deze fases?

Eenmaal samenwonend met mijn lief was er de ontkenningsfase van truttig samen leven. Het wel bekende huisje boompje beestje. Samen boodschappen doen, dagelijks een gezonde hap op tafel en gezellig een film kijken op de bank. In eerste instantie weigerde ik te geloven dat ik zo'n saaie doos kon zijn die daarvan kon genieten. Maar niets is minder waar. Ik houd ervan om lekker thuis te zijn, samen te eten en op de bank te hangen met mijn lief. Ik ben inmiddels deze ontkenningsfase weer ontgroeid.

Het motto van Lynn als het om opruimen gaat. 

Vandaag de dag zit ik in meerdere ontkenningsfases tegelijk. Zo merk ik dat mijn kleding weer strakker gaat zitten, maar ik doe net alsof ik gek ben. Ik ben zeker nog niet dikker aan het worden en nee mijn lijf is echt niet al bezig meer ruimte te maken voor de baby. Ja ik moet af en toe 's avonds mijn broek op de 'eetstand' zetten, maar dan trek ik mijn geliefde harembroek aan en dan heb ik ook daar geen last van. Ik heb nog positiekleding liggen maar die negeer ik voorlopig nog even, ik heb ten slotte nog geen last van een veranderend lijf.

Lynn zit ook in een ontkenningsfase. Misschien 'is' ze wel een ontkenningsfase. 'Nee niet' is wat ze op alles zegt. Nee ik mag niet helpen de buggy te duwen. Nee ik mag niet helpen met eten en zeker niet met drinken. Nee ik mag niet haar speen van tafel pakken. Wat ik wel mag? Opruimen. Als ik zeg dat ze op moet ruimen zegt ze steevast met brede glimlach, 'mama helpen'. Ik zit op mijn beurt dan weer in de ontkenningsfase dat Lynn best zelf op kan ruimen. Soms komt er een knap staaltje chantage aan te pas, maar vooralsnog lijkt ze ervan onder de indruk.

Nog een ontkenningsfase waar ik mij momenteel in bevind is dat ik het idee heb dat ik nog alle tijd van de wereld heb voordat de baby er is. Ik zit pas op 14 weken, dus er is nog voldoende tijd. Ik weet echter dat ik het opruimen van de box, die geramd vol staat met allerlei spullen waaronder mijn positiekleding, voor me uit schuif. Als ik doe alsof ik alle tijd van de wereld heb, dan geef ik mijzelf de kans om nog even te ontsnappen aan die bergen spullen die ik moet uitzoeken. Mijn lief dreigde echter net als mijn vader voorheen deed, als jij het niet opruimt, mik ik alles weg. Dus ik zal eerdaags wel aan de bak moeten.

De momenteel meest vervelende ontkenningsfase is de ik-hoef-echt-nog-geen-schoenen-of-jas-aan-fase. Ik heb een hekel aan sokken. Ik loop thuis altijd op blote voeten of op slippers, maar voor buiten is dat nu echt te koud. Ik ga soms met slippers in de auto en dan boodschappen doen, maar dan alsnog krijg ik koude voeten. Ik ga ook zonder jas naar buiten met een dik vest en een sjaal. Ik ben nog niet toe aan al die dikke kleding, warme jassen en warme schoenen. Dat het in november niet eerder zo mooi en warm was negeer ik dan weer. Het mag voor mij altijd lente en zomer zijn.
Ik blijf voorlopig nog even lekker hangen in mijn ontkenningsfases, want ik ontken gewoon dat ik erin zit.