Nee niet broertje niet

Die baby in mijn buik krijgt nog niet echt aandacht. Logisch want er is nog weinig te zien dan wel voelen. Hetgeen dat opgezet is, dat is nu juist net niet de plaats waar de baby zich bevindt. Een bollere buik, maar dan vooral van hetgeen wat omhoog gedrukt wordt en niet van de baby zelf. Ik vraag Lynn wel dagelijks wat mama ook alweer in haar buik heeft en dan antwoordt ze keurig 'baby'. Dat zit wel snor. Als ik onder de douche stap moet ze ook steevast even voelen aan de buik waar de baby nu precies zit.

Van de week dacht ik, laat ik eens zeggen broertje of zusje in plaats van baby. Ik vroeg uiteraard eerst wat mama in haar buik heeft. Het antwoord: 'baby'. Keurig en volgens plan, check. Ik zei hierop: 'Ja, een broertje of zusje'. De frons die toen op haar voorhoofd verscheen doet me nog in lachen uitbarsten. Een frons die deed vermoeden dat ze al het leed van de wereld eens onder de loep nam. Zo'n blik die eigenlijk zei 'waar heb jij het in hemelsnaam over mam?'. Maar wat erna kwam had ik niet verwacht.

Met nog altijd hevig gefronst voorhoofd zei Lynn: 'Nee niet broertje niet, zusje ja'. Dat was wel heel duidelijk voor een tweejarige die in mijn ogen niet echt besef heeft van wat broertjes en zusjes nu precies zijn. Ik moest er overigens vreselijk om lachen. Vol overtuigd, geen broertje maar een zusje. Hoe kwam ze daar nu bij? Ik heb nog steeds geen flauw idee.

Misschien maar eens de boeken induiken wat erover geschreven staat :)

Om te testen of ze het gewoon als eenmalig gegeven uitsprak vroeg ik het haar later nog eens. Was vast niet zo bedoeld dacht ik nog. Maar niets bleek minder waar te zijn. Dezelfde frons, precies hetzelfde antwoord. 'Nee niet broertje niet'. Dit zou nog eens een probleem kunnen worden. 'Zusje wel', was het antwoord. Dit zijn van die dilemma's waar ik vooraf dus niet over na had gedacht. Dat Lynn zelf ook een mening zou kunnen hebben over het krijgen van een broertje of zusje.

Ik heb zelf geen voorkeur. Het welbekende cliché is op mij van toepassing 'als het maar gezond is'. Ik zou een jongen leuk vinden omdat dat nieuw zou zijn. Maar nog een meid zou ik ook erg leuk vinden, al ben ik dan wel bang voor frontjes die gevormd gaan worden tegen mij dan wel mijn lief. Die het dan logischerwijs met alleen maar dames moet zien te rooien. Aan de andere kant gaat hem dat nu ook prima af. Kortom, geen absolute voorkeur. Alles is welkom.

We weten ook echt pas volgend jaar rond mei welk geslacht de baby heeft want net als bij Lynn hoef ik vooraf niet te weten wat het wordt. Alle praktische of nieuwsgierige verklaringen voor het waarom wel wegen niet op tegen de magie van het hebben van 'een baby' in mijn buik. Alles is zo vreselijk voorspelbaar tegenwoordig. Maar deze baby niet en dat maakt het voor mij ook zo bijzonder. Los van het voordeel dat ik mij in namen niet kan verspreken natuurlijk. Mocht ik mijn mond nu voorbij praten bestaat er dus altijd de kans dat het kindje het andere geslacht heeft.

Hoe ik Lynn nu verder voor moet bereiden op een broertje of zusje weet ik nog niet. Ik ben van de week maar begonnen met 'Lynn wordt een grote zus' in plaats van 'je krijgt een broertje of zusje'. Dat van die grote zus accepteerde ze zonder blikken of blozen. Ik zal eerdaags eens naar boekjes gaan kijken over broertjes en of zusjes. Want het geslacht blijft tot aan de geboorte een verrassing. Ik vergeet nooit dat Lynn geboren werd en er gezegd werd 'het is een meisje'. Dat was by far het meest bijzondere moment van mijn leven.