Papegaaien

Dat Lynn kletst en tettert is inmiddels wel duidelijk. Maar dat papegaaien wat ze doet loopt werkelijk de spuigaten uit, een echte papegaai is er niets bij. Eerst was het nog onschuldig papegaaien op de momenten dat ik vroeg of ze iets ook kon zeggen. Dan zeg ik welke boodschappen we allemaal nodig hebben en vraag ik even later of Lynn nog weet wat we nodig hebben. Ze kan dan doorgaans wel wat herhalen van wat ik opgenoemd had.

Ik vraag haar vaak lange of moeilijke woorden die ik zeg te herhalen. Nu is ze daarin een beetje selectief. Alsjeblieft is nog altijd Ablieblieft terwijl ze na het proeven van één pepernoot keurig pepernootjes kan zeggen. Okidoki is okidokidoki maar Sinteklaas wordt zonder hapering uitgesproken.

Naast lange woorden kan ze ook steeds meer zinnetjes maken. Was het eerst Lynn sap, nu zegt ze mamaaaa Lynn sap ablieblieft. Aandoenlijk vind ik, zeker omdat het lieflijk klinkende stemmetje een zeer gerichte missie is. Als het antwoord namelijk 'nee' is, kan je de klok erop gelijk zetten dat ze het op een krijsen zet en zeer theatraal naar de grond valt. Lynn ook koekje is ook een vaak gebruikte zin.

Naast gewenst papegaaien bestaat er natuurlijk ook ongewenst papegaaien. Dit leidt doorgaans tot grappige taferelen. Zo stuurt mijn lief mij van de week een geluidsopname van Lynn die 'ff dimmen, niet praten' zegt. Mijn lief was totaal verrast door deze duidelijke, voor een tweejarige toch vrij bijdehante, opmerking. Bij dit bericht stond de vraag of ik dit toevallig tegen haar gezegd had. Dit was echter niet zo.

Ik schoof de schuld direct in mijn vaders schoenen, die zegt dat regelmatig en had de dag ervoor op Lynn gepast. Ik informeerde bij mijn vader of hij daadwerkelijk 'ff dimmen' had gezegd maar die was zich van geen kwaad bewust. Verder onderzoek wees uit dat mijn moeder 'ff dimmen' tegen Lynn had gezegd toen ze in Lynn haar ogen te weinig tempo maakte met iets dat Lynn graag wilde. Blijkbaar wilde mijn lief iets van Lynn wat haar niet zinde, de grapjas.

Mij ontschoot laatst 'sh*t boodschappen vergeten'. We reden op dat moment langs de Ikea. Lynn herhaalde, zonder dat ik hierom vroeg, 'sh*t boodschappen vergeten'. Iedere keer dat we langs de Ikea rijden begint Lynn weer. 'Mama beetje dom, sh*t boodschappen vergeten'. Ik wordt dan wel met mijn neus op de feiten gedrukt. Ze kopieert alles, maar dan ook echt alles wat je zegt.

Ze plaatst het overigens ook wel eens in de juiste context. Zo gooit Lynn gemiddeld een keer of 3 per dag haar drinkbeker om. Zo ook gister, toen ik pas een keer of 10 had gezegd dat ze uit moest kijken met haar flesje water. Na een wilde armzwaai ging de fles om en lag het water overal. Toen ik net wilde beginnen aan een 'mama had toch gezegd dat...' zei Lynn 'kan gebeuren' waarbij ze haar schouders ophaalde. Mijn lief hield zijn hoofd wijselijk de andere kant op, zijn lach half inhoudend toen ik in de lach schoot. Wat een figuur met haar 'kan gebeuren'. Ik heb tranen gelachen. Dat 'kan gebeuren' heeft ze ons vast eens horen zeggen, ze papegaaide het precies op het goede moment.