Sinteklahaaaaas

Lynn is natuurlijk al twee, maar de eerste twee Sinterklaasjaren heeft ze niet bewust meegemaakt. Ze was te klein om het te snappen. Maar dit jaar wel. Als ik Lynn een hint wil geven over iets wat ik bedoel zeg ik vaak de eerste paar letters van een woord. Zo zei ik van de week. 'Weet je wie er zaterdag in Nederland aankomt? Sinter...'. In plaats van Klaas zei Lynn heel enthousiast Maarten. Verwarrend al die Sinten.

Na een paar keer oefenen zat de Sinter.... Klahaaaaas er goed in. Ik was wel ontzettend benieuwd of ze het ook daadwerkelijk leuk zou vinden. Al die Pieten in welke kleur dan ook. In de ochtend stemden we af op Nederland 1. De officiële intocht van Sinterklaas. Zelfs met 29 jaar heeft het iets bijzonders die intocht. Wat zou er nu toch weer fout gaan en hoe gek zouden de Pieten doen?

Lynn vond het allemaal erg interessant en ik vond het zoals altijd erg grappig. Mijn absolute favoriet is Paniekpiet. Hulde aan de persoon die Paniekpiet in het leven heeft geroepen. Maar alle Pieten hebben zo hun eigen kwaliteit. Vroeger was vooral Wegwijspiet degene die zorgde voor lachwekkende taferelen. Tegenwoordig heb je er zoveel meer.

De Sinterklaas waar ik mee ben opgegroeid.

Lynn riep al snel Pietuh Pietuh Pietuh. Heel schattig vond ik zelf. Na een middagslaapje gingen we naar het Marsmanplein in Haarlem waar de Sint aan zou komen. Ik was persoonlijk wel nieuwsgierig naar de kleur van de Pieten gezien de discussies die tegenwoordig belangrijker lijkt te zijn als het daadwerkelijk kinderfeest. In Haarlem-Noord waren de Pieten gewoon zwart.

Geen rellen, geen demonstrerende mensen en bovenal geen boze mensen. Stuk voor stuk enthousiaste ouders met kinderen die in spanning op Sinterklaas stonden te wachten. Lynn ook. Ze danste mee op de muziek die werd gedraaid en ik zong enthousiast mee zonder enige schade aangericht te hebben.
Nog voordat de Sint arriveerde liepen er al zwarte Pieten over het plein. Ze gaven handjes en deelden pepernoten uit.

Ik ging wat dichter bij een zwarte Piet staan en Lynn zat hem vol bewondering van top tot teen te bestuderen. Toen hij zijn hand uitstak gaf Lynn hem haar handje. Het verbaasde me omdat ze af en toe flink verlegen kan zijn bij onbekende mensen. Maar zwarte Piet was natuurlijk wel een bijzondere vreemdeling. Dat de hand pepernoten die ze van hem kreeg ook meehielp zal ik niet ontkennen natuurlijk. Want daar kan mevrouw geen genoeg van krijgen.

Toen de Sint arriveerde was het een feest. Hij vertelde zich gehaast te hebben vanuit Gouda omdat hij wist dat er in Haarlem op het Marsmanplein kindjes stonden te wachten. Geweldig bedacht natuurlijk.
Op weg naar huis zei Lynn alleen nog maar sarte Piet en Sinteklaaaaaaas. Als je er nu naar vraagt gaat ze er bijna van juichen zo leuk vindt ze het. Ik hoop dat de traditie nog lang kan blijven bestaan voor het plezier van alle kinderen.