Wie noemt zijn kind nou Chardonnay?

Het boek waar ik al enige tijd naar uitkeek viel afgelopen week eindelijk op de mat. 'Wie noemt zijn kind nou Chardonnay' van Maarten van der Meer. Ik volg hem al enige tijd op Facebook onder de naam Vernoeming.nl. Onder de noemer leedvermaak dan wel tijdverdrijf vind ik het heerlijk om die pagina door te scrollen. Gekke namen, aparte namen, mooie namen, gezochte namen en schaamnamen. Van gewoon Kees tot Splinter tot namen waar ik een typecursus voor zou moeten doen.

Nu is het natuurlijk zo dat er een tweede op komst is, wat automatisch betekent dat we moeten gaan nadenken over namen. De jongensnaam is onveranderd gebleven. De mogelijke jongensnaam die we voor Lynn bedachten vinden we nog steeds de mooiste. We wisten bij Lynn, tot aan de geboorte, niet of ze een meisje of jongen zou worden. We hadden dus een jongens- en een meisjesnaam bedacht. Het werd Lynn, een naam die ik al jaren prachtig vond en mijn lief gelukkig ook.

Maar bij die tweede is het dus zo makkelijk nog niet. Want er worden ineens vreselijk veel meiden geboren met namen die wij zelf erg mooi vonden en op het 'lijstje' hadden staan. Kortom, we zijn er nog niet uit. Ik bedacht me dat het ook leuk is om te weten hoe ik mijn kind toch zeker niet wil noemen. En dan is 'Wie noemt zijn kind nu Chardonnay' de uitkomst. Ik moet soms vreselijk lachen om wat ouders bedenken. Aan de andere kant is het om te janken want er loopt dan een kind rond met die 'vreselijke' naam. Het is echter ook erg grappig om te lezen dat er ook gezinnen zijn (van vroeger) waar alle zoons een dochters hetzelfde heten.

Als het gaat om namen heb ik geen wilde smaak. Ik houd van kort, krachtig, lief, stoer, klassiek en gewoon. Misschien omdat ik zelf een naam heb die ik mijn gehele leven al dien te spellen als ik ergens kom. Meerjana, Mirjam, Marjane, Mirjama, Miejana (favoriete uitspraak van mijn cliënten) en vroeger ook wel eens pyjama of Marihuana. Mijn lief heeft ditzelfde probleem. Men is ook altijd verbaasd dat hij als getinte man Herman heet, wat dus ook niet zo is maar Hernàn met de N. Ik was vastberaden dat ik dit mijn kind(eren) niet aan wilde doen. Maar van Lynn maakt men ook Lin of Lien.

Voor de tweede houden we echter aan hetzelfde vast. Een 'gewone' naam. Maar wat is nu eigenlijk gewoon. Want als ik Maarten van der Meer mag geloven is het juist de bedoeling dat je tegenwoordig een zo hip mogelijke schrijfwijze van een naam verzint. Jim wordt Djim en Florysch in plaats van Floris. Hip en uniek, maar je zadelt je kind de rest van zijn of haar leven op met een naam die altijd gespeld dient te worden. Niet mijn voorkeur dus.

In het boek komt vrij geïnterpreteerd de categorie 'totaal idioot en van de pot gerukt' voor. Ik heb het dan over namen als Eu'lionajanelle, K'Chewaynö en Goud. Want die BN'ers kunnen er tegenwoordig ook wat van. Hoe maffer hoe beter. Hoe Bloem, Mingus, Jezebel, Uma Lou Lou, Toy Travis en Tigerlilly Bella Grace hierover denken vraag ik me af. Gewoon Kees of Marie was misschien voldoende geweest. Maar over smaak valt niet te twisten.

Ik hoop dat Lynn later blij is met haar naam. De kans dat ze met nog een Lynn in de klas zit is denkbaar maar niet het einde van de wereld. Voor onze tweede hebben we ook mooie 'normale' namen in petto. Voor een meisje zal het niet Rita worden. Want dan zouden we het over Rita en Lynn hebben.

Schaamnamen zijn ook vreselijk leuk om te lezen. Hebben ouders die namen nooit hardop geroepen denk ik dan? Het boekje is een echte aanrader want er staan veel leuke weetjes is in van der Meer schrijft op pakkende wijze over veelbesproken en opvallende namen. Ik heb er in ieder geval van genoten, al blijf ik sommige namen echt een straf vinden voor de kinderen die hem gekregen hebben. Maar dat zullen mensen misschien ook van Lynn denken. Nou ja, ik hoop dat een ieder zijn verstand gebruikt bij het uitzoeken van een naam, je kind moet er de rest van zijn of haar leven mee door.