Ik mis alleen de fluit en pet, maar ik verkondig continue 'nee' en 'niet doen'.
Een kleine voorstelling van zo'n gesprek? Lynn gaat uit protest dat ik niet meteen reageer op het 'nu broodje maken' boven op mijn hoofd zitten. Ik: 'Lynn, je kan niet zomaar op mama's hoofd gaan zitten, dat doet pijn.' Lynn: 'ja mag wel mama, nu broodje maken?.' Ik: 'Lynn dan zal je eerst van mijn hoofd af moeten gaan, anders kan ik niet opstaan.' Lynn staat vervolgens op en klimt van het bed af. 'Mamaaaaaaaaaa nu broodje maken.' En over is het met de rust.
Ze wandelt rechtstreeks naar de kast en antwoord op mijn vraag wat ze op brood wil 'pepernootjes'. Ik: 'Lynn, pepernootjes mogen niet op brood. Jam of Pindakaas?'. Lynn: 'Chocopastaaaaaaaaa'.
Uiteindelijk, na het moeten terugzetten van de chocopasta, stemt ze in met Jam. Ik: 'Wat wil je drinken? Thee of water?'. Lynn (hevig glimlachend): Limonade'. Ik: 'Water of thee Lynn? Limonade mag vanmiddag'. Lynn(nog altijd glimlachend): 'Sappie?' Ik: 'Mama neemt thee, wil je ook lekker een kopje thee?' Lynn: 'ja lekker thee'. Waarom dit gehele gesprek niet meteen kan in een 'ja mama broodje jam en kopje thee' variant is mij onduidelijk. Grappig vind ik het zeker wel, want ze is niet op haar achterhoofd gevallen wat dat betreft.
Dat omdenken is zo gek nog niet :) |
Met een broodje en de kopjes thee begeven we ons naar de bank. We ontbijten eigenlijk niet aan tafel. Pedagogisch natuurlijk totaal onverantwoord, maar dan kan ik rustig wakker worden al hangend op de bank. Lynn gaat keurig zitten op de bank, met haar rug tegen de leuning, haar broodje eten. 'Nee Lynn, niet alleen het binnenste van de boterham eten, ook de korstjes' of 'kijk uit met je bord, houd het recht' zijn vaak geroepen kreten. Eigen schuld natuurlijk, want dat bord recht houden zou aan tafel niet nodig zijn.
Dan hebben we nog het drinken van het kopje thee. Dit gebeurt staand, naast de bank waar ze haar kopje dan wel beker met thee neer kan zetten zonder dat er gewonden hoeven te vallen. Ik begin al met 'met twee handen vasthouden Lynn'. Als ze dat dan keurig doet maar in de tussentijd een rondje wil gaan rennen roep ik er achteraan 'niet lopen met je drinken, even rustig blijven staan anders valt het'. Vaak hoor ik dan 'o,ooooo, kan gebeuren mama?' als ze haar beker heeft laten vallen omdat ze het toch met één hand vast hield of rende en dronk tegelijk.
Als we boodschappen doen luistert Lynn doorgaans (ja ik klop dit nu af) best aardig. Ze zit niet zomaar overal aan en als ze dan toch een poging waagt is dit met een 'niet aankomen' of 'dat hebben we niet nodig'. Het enige lastige punt is het schap met de knijpfruitjes. Dit is op haar hoogte en ze is er dol op. Als ik dan zeg dat ze er eentje mag pakken komt ze er steevast met twee aanlopen. 'Één , twee mama, ja mag wellll'. Mijn grootste probleem als politieagent is dat ik dan vooral om moet lachen. Hierdoor is het verbieden erna natuurlijk kansloos.
De rest van de dag is het een wirwar van spelen, speelgoed en alles wat voor het grijpen ligt. Zo ook de katten als die nietsvermoedend liggen te slapen op de bank of de stoelen. Als ik dan op zachte toon zeg dat de katten slapen schudt Lynn met gemak de stoel heen en weer. 'Kijk mama, poes wakker.' De arme beesten krijgen weinig rust, maar zijn tegelijkertijd ook dol op Lynn. Ze worden graag geaaid. Ik moet alleen opletten dat Lynn niet aan staarten trekt of ze plet in een poging tot een dikke knuffel. 'Voorzichtig' en 'zachtjes doen' zijn dagelijkse uitspraken. Zolang ze er nog naar luistert is het een hele geruststelling. Er schijnt ooit een fase te zijn waarin ze daar maling aan heeft. Dus nu maar even genieten van deze fase.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten