Schoen zetten

Het zetten van je schoen is toch een legendarisch moment. Ik weet dat ik het altijd enorm spannend vond. Bakje water en een wortel voor het paard, een tekening voor Sinterklaas en flink liedjes zingen bij de open haard in de hoop dat hij het kon horen. En natuurlijk hopen dat de Sint langs zou komen en een cadeautje achter zou laten in mijn schoen.

Als ik dan 's ochtends wakker werd, half stuiterend van spanning en ongeduld, ging ik zo snel mogelijk naar beneden om te kijken of en wat er in mijn schoen zat. Ik kan me nog zo herinneren dat het zo vreselijk spannend was, dat moment van de woonkamer inlopen en zien dat er iets lag. Ik mocht niet elke dag mijn schoen zetten uiteraard, maar als ik hem mocht zetten, zat er altijd iets in.

Ik zag vorige week tijdens een Sinterklaasjournaal dat een jongetje een vraag stelde aan de Hoofdpiet. Of hij iedere dag zijn schoen mocht zetten. De Piet zei dat hij best elke dag zijn schoen mocht zetten. Toen ik mij afvroeg hoe de Hoofdpiet nu deze uitspraak kon doen, zei hij er snel achteraan dat hij niet moest verwachten dat er ook elke dag een cadeau in zou liggen, de grapjas.

Voor Lynn heb ik gekozen voor, als-je-je-schoen-zet-zit-er-ook-een-cadeau-in variant. Als ze wat ouder is snapt ze misschien beter dat het niet altijd feest is. Ik vraag me af of ze dat nu ook zou begrijpen. Vorige week zette ze voor het eerst haar schoen. Bij de voordeur, dat is wel zo makkelijk voor de Sint en Zwarte Piet. Onze schoorsteen staat namelijk helemaal volgebouwd met speelgoed van Lynn. En zoals mijn lief zei: 'Tegen de tijd dat ze het echt snapt zal hij vast niet meer door de schoorsteen mogen in verband zijn kleur.'

Ik had 's middags de nodige voorbereidingen getroffen. Cadeautje gekocht buiten het zicht van Lynn die goed af te leiden was met een croissantje. En natuurlijk een wortel voor het paard van Sinterklaas. Ik koop mijn groenten en fruit altijd bij Instanbul, een Turkse groenteboer om de hoek. Heerlijke spullen voor weinig geld en hele vriendelijke mensen. Dus daar gingen we naartoe voor de wortel.

In de zaak zochten we een mooie grote wortel uit. Lynn zei vol enthousiasme 'Wortel, Sinterklaas ze paard.' De groenteboer vond het ook een mooie wortel. 's Avonds zette ze met mijn lief haar schoen en zong, nouja vooral mijn lief, een lied. De volgende ochtend was ze totaal verbaasd, een cadeautje. Het eerste wat ze zei toen ik thuis kwam uit mijn dienst was, 'mama, cadeautje Sinterklaas mooi mouse.' Het was een puzzel van Minnie Mouse en een klein Minnie Mouse poppetje.

Van de week mocht ze nog eens haar schoen zetten. We hadden alleen geen wortel gekocht. Maar Sinterklaas-ze-paard lust ook appels bedachten we. Dus hup bij de schoen en zingen maar. We maakten ook nog een mooie tekening voor Sinterklaas. De volgende ochtend was ze totaal onder de indruk dat er pepernootjes en een cadeautje lagen. Deze keer een pinguïn en ijsbeer van Duplo. Lynn helemaal blij en ik totaal vertederd. Want het is zo mooi om te zien dat ze helemaal verrast was en zo blij. Ze riep de hele ochtend. 'Mooi cadeau, dankeweeeeeel Sinteklaaaaaaaaaas.'