Daar komt de aap uit de mouw...

Inmiddels heb ik de vierde lesdag erop zitten. Nou ja vierde. Vorige week spijbelde ik op één vak na de hele dag. Dit overigens niet zonder reden.
Het weekend voor mijn schooldag, welke altijd op maandag plaatsvindt, was ik met mijn collega’s en alle acht cliënten van het gezinsvervangend tehuis waar ik werk een weekend weg geweest.

Voor het eerst samen met mijn drie collega’s aan het werk. Ik draai mijn diensten altijd alleen dus dat was aan het begin van het weekend erg spannend. Ecocura, het huis waar ik werk, is sinds juni 2007 open en ik werk er vanaf het begin. Dit weekend weg was de eerste keer dat we echt twee nachten met de cliënten alleen op stap waren.

Omdat we met 12 mensen waren hadden we een Volkswagen bus en een Touran gehuurd. Tot mijn grote vreugde mocht ik de bus besturen. Het absolute gevoel van een weekendje weg en stiekem het gevoel van een ouderwets schoolreisje.

Tijdens het weekend hebben we veel leuke dingen gedaan. Het huisje waar we in zouden verblijven staat in Hattem. Een klein dorpje dat midden in de bossen ligt waar rust heerst, tot wij arriveerden.
Tijdens het weekend hebben we Hattem verkend, de molen van Hattem bezichtigd, een ouderwets bakkersmuseum bezocht, gewinkeld, gezwommen, een film gekeken en vooral weinig geslapen.
We gingen uit eten bij van der Valk alwaar wij een luxe diner voorgeschoteld kregen. Een dag later zaten we met z’n allen in een pannenkoekenrestaurant in Voorst waar we heerlijk, hoe kan het ook anders, een pannenkoek aten.

Op de laatste dag reden we, zonder dat de cliënten wisten waar we naartoe gingen, naar de Apenheul. Een waar festijn van apen, apen en nog een apen. We mochten ze niet aaien of aanraken, maar de ervaring dat apen langs je benen lopen op nog geen meter afstand was toch wel erg bijzonder.
Uiteraard werden er flauwe grappen gemaakt als ‘moet je nu kijken, daar staat je vader’ of ‘deze kooi is leeg omdat ze die speciaal voor jou hebben gereserveerd’.

Na een dag wandelen, lachen en ogen te kort komen om alles te bekijken reden we terug richting huis. Echter konden we niet thuiskomen zonder eerst ordinair bij de McDonalds te hebben gegeten, en zo geschiede. Na een heerlijke maaltijd van hamburgers patatjes en milkshakes kwamen we in het begin van de avond thuis.
Ouders stonden ons op te wachten en iedereen was bekaf na dit gezellige volle weekend.

Toen ik dus zondagavond thuis kwam kon ik geen zinnig woord meer uitbrengen. Zelfs vertellen wat we allemaal gedaan hadden wilde niet helemaal lukken.
De moeheid sloeg genadeloos toe terwijl ik daar tijdens het weekend amper last van had gehad. Ik kon en wilde alleen nog maar slapen.

Toen ik maandagochtend door mijn eerste wekker heen was geslapen, besloot ik alleen naar het vak te gaan waar mijn aanwezigheid echt verplicht was.
Het eerste spijbeldagje van dit jaar met in mijn optiek gegronde reden. Echter nam ik ook docenten en medestudenten in bescherming omdat natuurlijk niemand een les kan geven of iets kan horen als ik zou liggen snurken als een gorilla.

The Kickoff

Het derde jaar is voor mij officieel gestart. De twee maanden welverdiende schoolvakantie zit erop en het echte werk is weer begonnen.
Niet meer de maandag optimaal benutten door heerlijk uit te slapen of andere bijzonder belangrijke dingen te doen. Nee gewoon weer school.

De eerste dag was ook weer als vanouds. Na een korte introductie begon het gezeur over opdrachten, tijden, werkgroepjes, een te klein klaslokaal en nog veel meer onzinnige dingen. Ik besloot ter plekke dat ik me daardoor niet op de kast zou laten jagen laat staan dat ik me erin mee zou laten slepen.
Wat er ook zou gebeuren, mijn optimisme zou niet verdwijnen gedurende de dag.

Zo gezegd zo gedaan. Echter bij aanvang van de eerste les werd het me behoorlijk moeilijk gemaakt. Niet zozeer mijn medestudenten als het vak, maar vooral de docent maakte het me erg moeilijk om mijn positieve gedachten te behouden.

Nadat de docent vertelde doof te zijn aan één kant van zijn oor was het serieuze er al af. Mijn buurman op dat moment zei doodleuk dat hij aan twee oren doof is aan één kant van zijn oor.
Ik probeerde mezelf te corrigeren omdat het in lachen uitbarsten in minuut 5 van de les ook niet echt gemotiveerd overkomt.

Na een ouderwets broodje gezond volgde ik de rest van de lessen. De stof was interessant en het was toch wel weer heerlijk om het gevoel te hebben dat je hersenen het nog doen.
Het lekkere van op school zitten is dat het helemaal niet erg is als je niet alles begrijpt. Dat je na moet denken over vragen waar je jezelf in de vakantie absoluut niet mee bezig hebt gehouden.

Na de eerste dag is er meteen een hoop te doen, maar ik heb er zin in. Het optimisme zit er nog steeds goed in en ik heb het gevoel alsof ik al bijna klaar ben.
Echter herinneren de opdrachten die ik moet doen mij eraan dat ik nog even te gaan heb.
Maar zoals een medestudent zei toen we de drempel overstapten naar de eerste les:
‘Mirjaan we zijn over de helft’