Time management

Tijd is doorgaans een gegeven waar ik niet genoeg van heb. Een chronisch tekort kan je het wel noemen. Naast het chronische tekort aan tijd, vliegt de tijd die ik wel tot mijn beschikking heb voorbij. Het is inmiddels alweer april 2014. Lynn is ruim anderhalf en ik ben bijna jarig. 29 word ik, mijn laatste jaar als twintiger gaat bijna in. Zonder er nu een enorm sentimenteel verhaal van te maken verbaast het mij wel dat het zo snel gaat. Onder het motto 'uitspraken van oude mensen' weet ik nog zo goed dat ik op mijzelf ging wonen, dat ik mijn lief leerde kennen, dat ik mijn diploma haalde, dat ik in Afrika zat en dat ik zwanger was en moeder werd. Stuk voor stuk prachtige prestaties en gebeurtenissen. Maar dat time-management heb ik na ruim 28 jaar nog altijd niet onder de knie.

Voor time-management moet je beschikken over een aantal kwaliteiten en bijbehorende attributen. Om te beginnen is een stukje organisatiedrang nooit weg. Dit is toevallig één van mijn specialiteiten. Als ik kan organiseren en regelen ben ik een gelukkig mens. Het overzicht bewaren is ook een belangrijk gegeven bij het managen van tijd. En hier gaat het bij mij regelmatig mis. Ik denk een uurtje kwijt te zijn aan iets om vervolgens een hele ochtend of middag bezig te zijn. En daar gaat de planning van de dag. Ik ben mij hier wel altijd bewust van dus ik plan mijn afspraken ruimer in. Dan kan het altijd iets uitlopen.

Naast organiseren, plannen, regelen en overzicht bewaren is het bijhouden van mijn afspraken ook belangrijk. Sinds mijn zwangerschap zijn mijn hersenen week. In eerste instantie verkeerde ik in de ontkenningsfase. Ik onthield namelijk alles. Ik ben dol op boekjes dus had mijn agenda puur voor de vorm en om erin de schrijven, kliederen en tekenen. Volgeplakt met foto's en leuke spreuken maar totaal nutteloos, want ik wist uit mijn hoofd wanneer ik welke afspraken had staan. Dit is dus een typisch geval van verleden tijd. Als ik niet in mijn agenda kijk, weet ik niets. Ik vergeet afspraken, werkdiensten, vergaderingen. Ik ben ook blij dat collega's dan zeggen 'ik zie je dan en dan bij de vergadering he', dan denk ik tegenwoordig, vergadering? O ja, vergadering.

Super-OER-Zandloper-Schijfvanvijf-foodingspatroon

Voeding, het is wat. Vroeger, twee jaar geleden, hield ik mij niet zo bezig met voeding. Ik at gewoon wat ik lekker vond, had altijd dezelfde maat en sportte weinig. Toen ik zwanger was mocht ik logischerwijs van alles niet eten in verband met de kwetsbaarheid van de baby. Toen Lynn eenmaal geboren was, kon ik alles weer eten, maar mijn vorm was ver te zoeken. Mijn zelfde maatje lag vast verstopt bij mijn figuur, onvindbaar waren ze. Ik was ook gestopt met roken, dus misschien ook daardoor aangekomen. Maar ik wilde van die kilo's af en mijn figuur terug, al was het maar voor een deel. Dus besloot ik dat er iets moest gebeuren. Sporten en gezonder eten.

Nu ruim 1,5 jaar na Lynn's geboorte weet ik het niet zo goed meer met al die voeding. Wat mag nu wel en wat mag nu niet. Voor mij, maar ook voor Lynn. Je leest, hoort en ziet zo enorm veel dat ik langzaamaan de draad een beetje kwijtraak. Lynn kreeg de eerste weken van haar bestaan borstvoeding. Toen mijn borstvoeding verdween ging ze over op de poedermelk. Met de eerste hapjes at Lynn potjes maar ook verse groenten. Ditzelfde geldt voor fruit. Je hebt mensen die dan steevast roepen dat hun kind nooit eten uit een potje kreeg. Ik ben een fulltime werkende moeder die het af en toe heel praktisch vond dat mijn kind beide at. Lynn eet tegenwoordig met ons mee, dus het potjesconflict is daarmee verdwenen.

Het volgende ontstaat echter. Want wat geef je je kind nu wel en niet? En wat eten mijn lief en ik zelf?
Ik eet al een aantal maanden gedeeltelijk volgens de voedselzandloper. Een eetwijze, geen dieet, die beoogt dat mensen langer en gezonder leven. Een mooi uitgangspunt lijkt mij. Je mag eigenlijk alles eten, alleen adviseren ze minder te nemen van bijvoorbeeld rood vlees en koolhydraten. Mijn lief begint echter al te stuiteren als ik iets roep ik de trant van biologisch, verantwoordelijke voeding en volkoren producten. Ik moet dan altijd denken aan Marcus uit 'About a boy' die per ongeluk een eend dood gooit met een zelfgemaakt verantwoord brood van zijn moeder. Hoe combineer ik dit alles tot een verantwoord voedzaam maar vooral niet hysterisch eetpatroon waarbij zelfs mijn lief akkoord gaat?

Morning person

Tussen 6.15 en 7.15 uur gebeurt het tegenwoordig. Lynn wordt wakker. Onmenselijke tijdstippen vind ik het. Op mijn werk sta ik twee keer per week met flinke tegenzin om 5.30 uur op. Maar thuis vind ik dit echt veel te vroeg.
Nu was ik, in het tijdperk voor Lynn, een absolute uitgesproken fanatieke uitslaper. Echt zo eentje van het kaliber 'de dag begint pas na 12.00 uur'. En ik heb mij er nooit ene seconde voor geschaamd. Het probleem is nu vooral dat ik nog altijd die uitslaper ben, alleen nooit, met de nadruk op NOOIT, meer de kans krijg om uit te slapen.

Het hoort erbij natuurlijk, de vroege wakker worden en opstaan. Toen Lynn net geboren was,was ik überhaupt blij met een paar uur slaap in de nacht. Maar toen had ik verlof, iets wat overigens klinkt alsof het een eeuw geleden is. Toen mijn werkende leven weer begon probeerde ik met de middagslaapjes van Lynn mee te slapen. Maar tegenwoordig doe ik dan dingen waar ik met een actieve rond rennende Lynn niet aan toe kom. Alvast wat voorwerk doen voor de avondmaaltijd, mijn administratie doen of simpelweg zonder oponthoud de was ophangen of vouwen.

Als het echt mee zit, en ik alles vrij vlot klaar heb, kijk ik een opname van één van mijn favoriete series. The Blacklist of The Following. Heerlijk even 50 minuten van mysteries en moorden. Is toch net even anders dan een bezoekje aan de speeltuin. 's Middags wordt Lynn soms zelf wakker. Maar als ik haar wakker moet maken dan heeft ze altijd even een tijdje nodig om bij te komen. Dat vaste slapen heeft ze zonder twijfel van mij. Zo'n duf hoofd waar meestal een paar flinke plooien in staan. En chagrijnig dat ze wordt als je haar opjut.