Doornroosje

Slapen, en dan vooral uitslapen, dat is nou typisch een geval van verleden tijd. Sinds Lynn er is heb ik niet meer uitgeslapen zoals ik dat altijd deed. Op een dag dat ik geen plannen had tot 11.30 slapen, soms nog wel langer. Heerlijk vond ik het, dat slapen. Je zou het bijna een hobby kunnen noemen. Gewoon lekker liggen, met deze hitte onder een laken, en je ogen sluiten totdat je weer wakker wordt.

Wat ik misschien wel het lekkerst vind aan slapen is wakker worden om bijvoorbeeld te plassen, om vervolgens weer terug in bed te gaan om verder te slapen. Maar ja, dat is er helaas niet meer bij.

Het slaapgebrek ligt niet aan dat ik niet kan slapen, maar aan mijn lieftallige dochter. De eerste weken vond ik het zwaarst zonder slaap, vooral dat ik er in de nacht uit moest. Het voordeel van die eerste weken was echter dat ik niet hoefde te werken en dus de hele dag in mijn huiskloffie kon rondwandelen zonder dat dit een probleem was. Dan sliep ik op de dag ook nog een keer met haar mee waardoor ik toch ook weer slaap inhaalde. Dat kan jammer genoeg niet meer omdat ik toch niet in mijn pyjama kan aankomen op mijn werk.

In de afgelopen maanden is mijn kleine dame wel steeds meer en langer gaan slapen. Slapen op zich is bij Lynn nooit een probleem geweest. Vanaf de eerste dag, vooral door de instructie van mijn lief, leggen we Lynn wakker weg. Dan ligt ze met die mooie bruine ogen te glimlachen, of ze zet het op een brullen, maar wakker in bed gaat ze. Hierdoor kan Lynn vaak makkelijk en zelf in slaap vallen. We gebruikten ook vanaf het begin de muziekjes die we kregen. Een nijntjepop met een liedje en een Woezel en Pip hart met geluid. 

Dino Dario van Happy Horse

Ook kregen we als kraamcadeau Dino Dario, een dinosaurus met een muziekje. Een lief muziekje. Daar bedoel ik vooral mee dat je die best, tegen de regels van het consultatiebureau in, drie keer kan laten spelen zonder dat je het muziekje het raam uit wilt gooien. Een leuk rond bolletje aan het einde van zijn staart trek je uit waarop het lied begint te spelen. We wisselden de muziekjes vaak af, echter sinds de vakantie is Dino Dario absoluut favoriet. Hij ligt namelijk bij Lynn in het ledikant.

Op vakantie was Lynn op een punt zo moe en lag ze vooral verdrietig in bed. Toen ik de Dino in plaats van op tafel, bij haar in bed legde, sloeg ze haar armen eromheen. Ze gooide ook een been over zijn staart. Al knuffelend viel ze in slaap. Overigens een gigantisch ik-heb-mijn-hormonen-nog-niet-helemaal-onder-controle momentje want ik schoot er vol van. Zo schatting hoe ze daar lag met Dino lekker bij zich. 

Dino is vanaf dat moment eigenlijk een vast onderdeel van het bed geworden. Maar met of zonder deze gezellige knuffel, Lynn slaapt prima. Ik hoop dat ze net zo´n doornroosje wordt als haar moeder wat uitslapen betreft. 

Lynn wordt nergens wakker van. De deurbel kan gaan en ik kan rustig de was opbergen in haar kamer zonder dat ze er last van heeft of er wakker van wordt. Dat is overigens wel prettig, want met mijn motoriek laat ik nog wel eens een deur hard dichtvallen of gooi ik iets om. 

Ik twijfelde van de week of ik wel moest schrijven over slapen en het doorslapen van Lynn. Vraag je dan niet om moeilijkheden? Ik heb het in ieder geval flink afgeklopt. Lynn lijkt goed door te slapen. Ze krijgt ergens eind van de avond nog een fles en slaapt doorgaans tot een uur of 7/8. Dus we mogen niet klagen.

Het ultieme moment vind ik eigenlijk de maandagochtend. Mijn lief vertrekt dan vroeg naar zijn werk. Als Lynn dan wakker wordt pluk ik haar uit haar eigen bed en gooi haar, tegen alle opvoedkundige regels in, bij mij in bed. Lekker samen liggen en spelen, Lynn meestal druk kruipend van de ene naar de andere kant van het bed. Verstoppen onder de dekens is daarbij ook vaste prik en dubbel liggen natuurlijk. Ondanks de kortere nachten zou ik Lynn voor geen goud meer willen missen. Want een beetje uitslapen is niets vergeleken bij het blije hoofd dat ligt te wachten totdat ze uit bed wordt gehaald.