Lynn dronk natuurlijk de eerste maanden melk. Eerst borstvoeding waarna ik na 10 weken overstapte op de wel bekende Nutrilon. Stapje voor stapje mochten we kleine hapjes geven. We begonnen met de kleine potjes van Olvarit. Want het was toch best makkelijk dat je binnen een seconde of 20 tot 30 een hap eten op tafel hebt voor die kleine. Zeker voor mijn dame die toch licht hysterisch kan doen als het haar te lang duurt. Alle varianten vielen in het begin in de smaak. Bloemkool, wortel, spersieboon en broccoli. Alles ging er met evenveel enthousiasme in.
Na een kleine maand met de groentenpotjes, borduurden we voort en kreeg Lynn potjes met aardappels en groenten om daarna hele maaltijden te eten.
Fruit is vanaf het begin een succes geweest. Zowel een fruithapje uit pot, eventueel met yoghurt, als los fruit. Lekker en praktisch, want ik heb altijd fruit in huis.
Daarnaast gaf ik haar regelmatig iets van mijn eigen bord, om haar te laten proeven. Het één succesvoller dan het ander. Zo kwamen de tomaat en komkommer er net zo hard weer uit als dat het naar binnen ging terwijl een stukje kaas of druif met smaak werd verorbert.
Van de week hadden mijn lief en ik het erover. Moeten we niet eens proberen om Lynn meer met ons mee te laten eten? Want zo'n potje is makkelijk, maar is het niet nog makkelijker als ze gewoon met ons mee-eet? Daarnaast roepen sommigen dat de baby al na 6 maanden eet wat de pot schaft. Dat leek mij dan wat overdreven, maar het is het proberen waard. Met brood en fruit eet ze tenslotte ook gewoon met ons mee.
Het volgende dilemma deed zich voor. Wat gaan we dan eten? Lynn heeft in de potjes die ze eet een absolute voorkeur voor alles waar aardappel in zit. Pasta, risotto, rijst, mevrouw haalt haar neus ervoor op. Aardappels zijn het helemaal, terwijl haar mam toch echt een absolute fan is van alles met rijst of pasta. Dat gaan in de toekomst nog eens flinke discussies worden.
Maargoed, zo'n eerste keer wilde ik Lynn nog wel tegemoet komen, ze is tenslotte pas 9 maanden. Aardappels moesten het dus gaan worden, want als ze met ons mee-eet is het wel fijn als ze ook daadwerkelijk iets eet.
Het gehele menu bestond uit bloemkool, gebakken aardappels (zelfgemaakt) en een minihamburger (zelfgemaakt). De aardappels at ze met smaak. Kind van haar vader, die is ook aardappelgek. De hamburger ging er ook met een glimlach in. De bloemkool was een ander verhaal. Ze duwde de stukjes die wij tactvol met een vork naar binnen prikten er met haar tong, na het trekken van een zeer vies gezicht, weer naar buiten. Bloemkool uit pot wel, maar vers niet. Wat nu?
Nu ben ik niet voor één gat te vangen en probeerde ik die bloemkool toch naar binnen te krijgen. Als ik de bloemkool eerst op mijn bord legde, wat met brood nog wel eens lukt, haalde ook niets uit.
Toen ik echter de bloemkool door de kaassaus op mijn bord haalde, at madame het wel.
Zonde dat de kaassaus nodig was, maar mijn lief en ik waren tevreden dat ze het toch at.
Een dag later dezelfde aardappels, die we vanaf nu dagelijks zullen maken ben ik bang. Als groente wortels die, net als de bloemkool, uit pot beter werden gegeten als de verse variant.
We blijven het trouw proberen. Kleine stukjes vlees en vis en veel verschillende groenten. Want ik moet zeggen dat ik het ontzettend gezellig vind dat we met z'n drieën aan tafel zitten met dezelfde bordinhoud, wij iets meer dan zij. Lekker zitten smullen en kletsen, genietend van mijn gezin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten