Nee

Drie letters, maar zo belangrijk en inmiddels noodzakelijk. Ik gebruik het woord een keer of 40 per dag denk ik. En dan vooral een keer of 5 a 6 achter elkaar. Om mijn punt duidelijk te maken en niet snel toe te geven.
Want ik vind het belangrijk om wel nu al grenzen te stellen. Soms hoor ik mijzelf praten en denk ik jemig, moet je nou zo katten. Maar alles maar toestaan is natuurlijk niet handig. Ik zie mezelf al staan over een jaar of 10. Nee meester, wij hebben Lynn het woord 'nee' nooit bijgebracht, het klinkt zo ongezellig.

'Nee' en dan vaak uitgesproken als 'Neeeeeee' in oplopende toon. Misschien is het streng, maar het heeft natuurlijk totaal geen zin om aan een baby van 10 maanden een pedagogisch verantwoorde uitleg te geven. 'Lieverd, je mag echt niet aan de Ipad zitten. Als je er namelijk mee gooit, gaat het scherm kapot. En het is een heel duur scherm. Wel €600,-, daar moeten papa en mama heel lang voor sparen. Dus zolang je er niet gewoon op kan spelen, mag je er helaas niet aankomen.' Klinkt goed, maar is volkomen zinloos. 'Nee' is dus duidelijker.

Lynn heeft er echter tegenwoordig iets nieuws op bedacht. Als ik nee zeg, kijkt ze eerst om met een vragend gezicht. Zich, zogenaamd, totaal onbewust van het kwade. Overigens moet ik hier al vreselijk veel moeite doen om niet in de lach te schieten, want het hoofd dat ze trekt is zeer lachwekkend. Zo heerlijk schuld-onbewust met een dikke vette grijns, ondertussen doorgaan met gefrunnik aan de Ipad. Verbazingwekkend dat ze dit op zo'n jonge leeftijd al in de gaten heeft. Dat ze kan inpalmen die prachtige lach en mooie grote ogen.

De babyproof Ipad iGuy Case

Nu moet ik zeggen dat mijn lief al veel eerder in de gaten had dat hij in de maling werd genomen. Ik was lang, en af en toe nog steeds, moederlijk naïef. Met een paar maanden al zei hij dat Lynn in de gaten kreeg hoe ze ons aan haar bed moest krijgen. Heel hard huilen. Waarop ik, zeker de eerste paar maanden, licht hysterisch reageerde. Nog net niet rennend naar het ledikant om eenmaal daar aangekomen met een grote glimlach te worden begroet. In het begin dacht ik nog dat ze waarschijnlijk blij was dat ik er was. Totdat ik wegliep zonder haar op te pakken waarop het huilen begon en weer ophield zodra ik aan haar bed stond. Duidelijk geval van in de maling nemerij.

Daar trap ik nu niet meer in, al moet ik eerlijk zeggen dat het haar soms nog wel eens lukt. Dan let ik even niet op en sta ik bij een zeer sprankelende dame die rechtop in haar bed staat in plaats van dat ze rustig gaat slapen. Of dan ligt ze te jammeren op de grond en is het de bedoeling dat ik haar oppak. Vaak kan ze prima zelf omhoog komen zitten of staan. Maar ik ben niet altijd scherp en heb Lynn dan al opgepakt voordat ik in de gaten heb dat ik in de maling genomen word. Ik bedacht mij laatst dat het vooral belangrijk is, dat ik het in de gaten heb, te laat of niet.

Als Lynn dus wordt aangesproken op iets wat niet mag, kijkt ze vragend of ik het echt tegen haar heb. Om mijn woorden kracht bij te zetten schud ik mijn hoofd van links naar rechts en zeg dan nogmaals duidelijk 'nee Lynn'. Begint ze van de week ook met haar hoofd 'nee' te schudden. Opvoedkundig totaal onverantwoord lag ik helemaal dubbel. Met zo'n prethoofd aan de Ipad zitten frunniken en dan zelf 'nee' schudden. Geweldig gezicht. Al schuddend met haar hoofd grabbelde ze vrolijk door. Uiteindelijk de Ipad afgepakt, wat dan wel het gewenste effect had. En zo zullen vast nog meer spullen opgeborgen moeten worden, daar waar mevrouw er niet bij kan. Of een babyproof Ipadcase aanschaffen. Maar aangezien ze nog niet goed snapt wat ze ermee moet, is voorlopig gewoon 'nee' meer dan voldoende.

Ik heb zo'n idee dat het een slimme dame wordt. Dat ze weet hoe ze haar moeder moet bespelen en in de maling moet nemen is in ieder geval duidelijk.