Gaan we op vakantie dit jaar? Het antwoord was ja. Na allebei hard te hebben gewerkt de afgelopen maanden en vooral de combinatie met onze prachtige en bewerkelijke dochter waren we zoals men tegenwoordig zegt 'aan toe'. Nooit gedacht dat ik het mijn mond uit zou krijgen, maar jemig het is toch echt wel pittig zo'n kleine dame, een fulltime baan en een liefdes- en sociaal leven. Dus die week vakantie moest er komen. Maar waar gaan we dan naatoe?
Nu zijn mijn lief en ik niet de makkelijkste als het gaat om bestemmingen en soorten reizen. Vliegen met een kleine van bijna 10 maanden leek ons ook geen goed idee. Vooral omdat we de touwtjes zelf in handen willen hebben. Vertrekken op gunstige tijden en reizen als die kleine normaal gesproken slaapt. Een vakantie met de auto stond dus al snel vast. Maar hoe, wat en waar naartoe?
We zijn beide geen kampeerliefhebbers. Geen tenten, geïmproviseerde keuken of met de pleerol over het terrein. Sommigen zweren erbij, en proberen mij er dan vaak van te overtuigen dat het wel leuk is. Bespaar je de moeite. Ik vind het niet leuk en nee al zijn de douche en toiletruimtes nog zo mooi, het is niet mijn manier van ontspannen en genieten. Daarbij komt dat ik het vervelend zou vinden als Lynn het op een krijsen zet en je de volgende ochtend door de gehele camping zal worden aangestaard. Een huisje was dus ook al vrij snel de conclusie.
Waar gaan we dan naartoe met de auto naar een huisje? Nederland is qua weer te wisselvallig. Zitten wij in een huisje op de Veluwe, zal je zien dat ons land besluit mee te doen aan het moessonseizoen. Nee dat risico wilden we niet lopen. Dan België, is leuk, maar ook qua weer niet echt gegarandeerd zon. En dat was naast alle andere voorwaarden toch ook een niet geheel onbelangrijke.
Duitsland vind ik helemaal te gek. Leuke mensen, mooie steden, goed eten en ik spreek de taal. Maar mijn lief heeft een ongegronde hekel aan Duitsland. Vindt het maar niks. Ook niet als ik een weekend Berlijn voorstel, toch echt een geweldig mooie stad die je kan blijven zien. Valt dus ook af.
Zongarantie heb je in Italië en Spanje, maar dat is echt te ver rijden. Kortom, Frankrijk ging het worden. Lekker weer, lekker eten en goed te rijden qua afstand. De taal spreek ik niet en de mensen staan niet bekend om hun gastvrijheid, maar ach met handen en voeten kom ik er wel. En in Nederland zijn we ook niet altijd allervriendelijkst, dus wat dat betreft ben ik wel wat gewend. Nu nog een huis zien te vinden.
We wilden niet op een Center Parcs o.i.d. want je betaalt je helemaal scheel voor niet altijd even mooie huisjes. Nu is mijn lief véél geduldiger van aard dan ik ben, dus het struinen op internet begon. De ouders van mijn lief hebben een huis in Frankrijk, maar we wilden eens iets anders. Met z'n drietjes onze eerste vakantie als gezin. Dat klinkt alleen al helemaal geweldig!
Al snel vonden we micazu.nl, een site waar mensen met een vakantiehuis dit te huur aanbieden als zij er zelf geen gebruik van maken. Na zo'n dag van huisjes kijken, favorieten bewaren, terugkijken en nog meer terugkijken besloten we te boeken. Een huisje in de Dordogne. In Long om precies te zijn. Een huis met voldoende ruimte, met een keuken, een badkamer, toilet en verschillende terrassen waarvan er één overdekt. Kortom, alles wat we nodig hebben in combinatie met mooi weer.
Enige uitdaging was de 10 uur rijden ernaartoe, maar daar hadden we beide vertrouwen in. Een week ontspannen in Frankrijk, wie wil dat nu niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten