Ik zag twee beren

Liedjes zingen, dat is een deel van de opvoeding waar ik nog altijd mijn twijfels over heb. Men zei al tijdens mijn zwangerschap dat het goed was om te zingen voor de baby. Zo kon het kindje alvast wennen aan mijn stem. Ik geloof dat ik daar, met absoluut begrip voor een ieder die het wel deed, net iets te nuchter voor ben. Daarbij vroeg ik mij af of het wel verstandig was om voor de baby te zingen. Met het geluid dat ik weet te produceren zou ik er zomaar voor kunnen zorgen dat ik de trommelvliezen van mijn kindje laat scheuren. En dat kon toch niet de bedoeling zijn dacht ik.

Maar nu Lynn er is, moet ik er toch aan geloven. Ze is namelijk gek op liedjes en muziek. De absolute nummer één is het lied van Nijntje. ´Dans mee met Nijntje´ is de titel. Zodra de eerste noten van het lied hoorbaar zijn, krijgt Lynn een glimlach van oor tot oor. Vervolgens gaat ze van links naar rechts en terug bewegen. Zo schommelt ze mee op de muziek. Dit is ongelooflijk aandoenlijk om mijn kleine meid zo te zien bewegen. Het is leuk hoe vrolijk ze wordt van de muziek en dit ook uit. Ik kan de tekst inmiddels dromen, dus zing ik braaf mee.

Iets anders dan Nijntje is vooralsnog niet echt interessant. Woezel en Pip, die ik zelf erg leuk vind, lijken Lynn niet echt te entertainen. Oud-Hollandse liedjes ook niet, tenzij je ze zelf zingt.
Hello Kitty, Dora, het Zandkasteel, Lynn kijkt er een halve seconde om vervolgens net zo lang het huilen totdat Nijntje in beeld verschijnt. Filmpjes van zichzelf vindt ze wel erg leuk. Dan gaat ze hard zitten lachen en gillen als ze zichzelf ziet.
Sesamstraat leek van de week wel de aandacht te trekken. Vooral de liedjes waarbij er cijfers werden genoemd vond ze leuk. Maar ook na een minuut of 3 was haar aandacht geheel op iets anders gericht.
De Teletubbies en Bumba vind ik zelf verschrikkelijk om naar te kijken, dus die laat ik gewoon niet zien.

Leerzaam muziekdoosje met veel leuke geluiden en deuntjes.

Lynn kreeg laatst van haar oma en tante een leerzaam muziekdoosje. Het is een laptopje met allemaal knopjes. Als je bijvoorbeeld op de 'A' drukt, zegt het laptopje de letter A. Druk je er nog een keer op, hoor je het woord groen. Ditzelfde geldt voor de getallen en vormen. De dieren maken de bijpassende geluiden en onder elke knop zitten vrolijke deuntjes. Zo is 'If you're happy en you know it clap your hands' één van mijn favorieten. Lynn drukt zich een ongeluk op de laptop. Ik dacht dat Lynn de plaatjes die op het spiegeltje worden geprojecteerd erg leuk zou vinden. Ze maakt er echter een sport van om het schermpje zo snel mogelijk naar beneden te doen als een muziekje begint. Dit alles onder fanatiek heen en weer bewegen.

Liedjes zingen is leuk, en wordt steeds leuker. Lynn vindt het te gek als ik in mijn handen klap en ze beweegt vrolijk heen en weer als ze een gezellig deuntje hoort. Ik ga er maar vanuit dat mijn zangkunsten geen schade aan haar gehoor aanbrengen. Ik ben benieuwd of ze zelf ooit goed zal kunnen zingen.
Die beroerde zangstem zit overigens in de familie. Mijn moeder zong ooit zo vals onder de douche, dat mijn vader er naartoe rende omdat hij dacht dat ze gevallen was en om hulp schreeuwde. Mijn moeder kreeg vanaf dat moment een zangverbod in huis. Zover is het bij mij gelukkig nog niet.

Als Lynn moe is, en ik haar in mijn armen heen en weer wieg, zing ik vaak liedjes. Overigens niet op stadionsterkte, maar eerder een fluistertoon. Lynn kan het horen en de ramen houden het onder het aantal decibellen. Ze lijkt er ook rustig van te worden, wat het voor mij nog leuker maakt om te doen.
Ik kan niet wachten tot het moment dat we samen, vals of niet, mee kunnen zingen met alle liedjes. Tot die tijd zing ik liedjes voor haar.