Prikken

Één groot drama vind ik het, de vaccinaties die Lynn allemaal nodig heeft. Niet het feit dat ze de prikken nodig heeft, maar de pijn die de prikken haar doen. Het is een vast onderdeel geworden van de bezoeken aan het consultatiebureau. Ik ben altijd blij als ik de bezoeken mag plegen zonder dat er vaccinaties aan te pas komen. Ondanks de bezoeken aan het consultatiebureau niet favoriet zijn, valt het standaard meten, wegen en 'hoe groeit ze in de curve' altijd mee in verhouding tot die rottige prikken. Wat nou als ze de prikken niet zou krijgen vroeg ik mij laatst af.

Nou dat resultaat is duidelijk te zien in de gelovige gemeentes binnen ons land. Dan breekt er (bijna) een epidemie uit van de mazelen. Een ziekte die toch lange tijd onder controle was door de vaccinaties. Maar door ervoor te kiezen je kind niet in te laten inenten, loopt je kind gevaar zelf besmet te raken, dan wel anderen te besmetten. In deze tijd moet je in mijn ogen niet willen dat je kind ziektes als de bof, de mazelen en de rode hond krijgt, omdat je niet in vaccinaties gelooft. Maarja, ieder zijn eigen keus.

Ik weet nog heel goed dat als ik vroeger een prik kreeg, hier altijd iets tegenover stond. Dat was tenminste bij mij thuis zo. Omdat ik me zo goed had gehouden en mijn ouders dan trots waren, kreeg ik een klein cadeautje. Ik voelde mij dan ook trots, dat ik zo'n stoere meid was geweest. Prikken krijgen zonder te huilen, ik was tenslotte al een grote meid. Naarmate ik ouder werd vond ik de prikken niet meer eng, ik kan er alleen tot op de dag van vandaag niet tegen. Dit houdt vooral in dat ik flauwval als ik een prik krijg en rechtop zit. Ik krijg dus vanaf pakweg mijn twaalfde levensjaar alle prikken liggend. Als ik dan flauwval of draaierig word, kan ik ook niet omvallen of mijzelf bezeren.

Deze zullen we nodig hebben zodra Lynn begrijpt dat ze prikken krijgt. 

Ik vergeet overigens nooit de prikken die ik moest halen toen ik in groep 8 zat. Met mijn moeder liep ik naar het gebouw waar ik de prikken zou krijgen toen we opmerkten dat er een groepje mensen op de hoek stond te schreeuwen. Één van mijn klasgenoten bleek naar buiten te zijn gerend en had zich om de lantaarnpaal op de hoek gevouwen. Hij wilde geen prikken en liet niet los, dat was wel duidelijk. Eenmaal binnen moest een andere klasgenoot worden vastgehouden met vijf man inclusief zijn moeder voordat de prik gegeven kon worden. Ik werd alleen een beetje duizelig en moest even rustig zitten na de prik. En dat doe ik dus nu nog altijd.

Als Lynn prikken krijgt, wil ik de prik zelf niet zien. Ik kan dan alsnog draaierig worden. Ik hoef Lynn nog niet te complimenteren voor het krijgen van de prikken, ze begrijpt er nog helemaal niets van. Nietsvermoedend ligt ze op het bureau van de wijkverpleegkundige. Eerst wat testjes omtrent de coördinatie. Lynn had volgens het boekje, de pincet-methode, met duim en wijsvinger een minipropje pakken. Alles gezellig en leuk totdat de verpleegkundige het seintje geeft dat het zover is. Het theater kan beginnen.

Ik hang daar met een overdreven blij hoofd, boven mijn dan nog blije baby. Ik klets lekker tegen haar. 'Kind wat heb je toch mooie ogen, wat heb je weer een lekkere chaotische coupe vandaag'. De verpleegkundige zegt dat ik haar armpjes wel vast mag pakken. Getver, het gaat gebeuren. Ik pak de armpjes van Lynn vast. Ze lacht naar me, totdat ze de eerste prik voelt. Lynn zet het meteen op een oorverdovend krijsen en kijkt mij verontwaardigd aan. Ze heeft duidelijk in de smiezen dat ze in de maling genomen wordt. De tweede prik volgt snel en ik mag haar oppakken. Huilen zonder geluid, mond wagenwijd open happend naar lucht, en op het moment dat ze weer lucht heeft krijst ze het uit. Het doet dus echt zeer die prik.

Lynn kalmeert meteen op het moment dat ik haar vast heb. Ze kijkt met een dikke frons naar de co-assistent die vandaag meeloopt. Hij zegt verontschuldigend tegen Lynn dat hij niets had gedaan. Maar Lynn lijkt zich er weinig van aan te trekken. Ze kruipt dicht tegen me aan.
Eenmaal thuis valt ze als een blok in slaap. Ze is de rest van de dag wat uit haar doen. Maar beter een dagje niet zo lekker dan de mazelen krijgen denk ik dan maar. Extra knuffelen en volop aandacht voor mijn toppertje. Ik heb met mijn lief wel de afspraak gemaakt dat hij de prikken gaat halen met Lynn, als ze het echt begrijpt. Ik ben bang dat de volgende BMR-ronde nog mijn beurt zal zijn. Voorlopig is dat de laatste. Dan pas weer als ze een jaar of 4 is, en die sla ik dan mooi even over.