What's in a name?

Nou heel veel, dat is wel gebleken. Ik las eergisteren een stukje van Lady Geek, De opmerkelijkste voornamen van 2012. Ik heb werkelijk dubbel gelegen van het lachen. Hoe bedenken mensen het, echt waar. Dat je in een bezopen bui een foute tatoeage laat plaatsen op je bil is tot daar aan toe. Maar bij je volle verstand, met goedkeuring van een ambtenaar, je kind de naam Ding geven... dat is toch een schande. Hoe moet je nu de rest van leven door met een naam die een voorwerp doet vermoeden?

Een naam is een belangrijk gegeven. Het bepaalt deels jouw persoonlijkheid, het is de eerste dan wel tweede indruk die je achterlaat. Een naam is iets waar je je hele leven mee door moet. Het is dan mooi meegenomen als het een schappelijke en leuke naam is. Voor een ieder gelden andere waarden. Wat is belangrijk om mee te geven in een naam? Vroeger gaf je gewoon een naam. Het liefst een makkelijke, zonder poespas. In negen van de tien gevallen werd je vernoemd naar jouw vader of opa. Met een beetje mazzel kreeg je nog een eigen roepnaam. Maar tegenwoordig lijkt het steeds gekker te worden. 

Nu vind ik persoonlijk een roepnaam iets vaags. Waarom geef je iemand drie namen om er nog een aparte roepnaam bij te verzinnen. Hij heet Gerard Hendrikus Maria maar we noemen hem Jaap. Vreemd. Het schijnt iets te maken te hebben met dopen en geloof. Niet mijn afdeling. Maar die namen waren in ieder geval degelijk. Het risico dat je dan in een klas terecht kwam met drie keer een Kees en vijf keer een Marie, dat was dan maar zo. Tegenwoordig bedenkt men zulke idiote namen, dat je mag hopen dat er maar eentje van bestaat. Nog maar te zwijgen over de ellende als jij degene bent die de naam heeft.

Niet iedereen raadpleegt een boekje als deze. Sommige ouders hadden dit beter wel kunnen doen.

Ik weet nog tijdens mijn zwangerschap dat het bedenken van namen één van de leukste dingen was. Nu waren mijn lief en ik er al uit voordat ik überhaupt zwanger was. Maar door de hormonen veranderde ik tijdens 9 maanden meer dan eens van mening over de namen. Wij kwamen uiteindelijk tot de conclusie dat de eerste naam pittig en volwassen moest zijn, maar ook voor een kind passend. Daarbij hadden mijn lief en ik beiden één eis, het moet uitspreekbaar zijn zonder te hoeven spellen. Overigens had ik voor de meidennaam al jarenlang een favoriet, en dat is het ook geworden. Mazzel dus dat mijn lief de naam ook te gek vond. Lynn vinden wij dus beiden prachtig. Stoer, kort, bekend, lief en mooi. Een naam waar ze zich niet voor hoeft te schamen. Het enige wat zou kunnen is dat ze moet zeggen 'met een y en dubbel n'. 

Mirjana daarentegen, daar maken ze de mooiste dingen van. Mirjam, Mirjama, Meriana, Miranda. Allemaal prachtig, maar niet Mirjana. Mijn lief heeft exact hetzelfde probleem. Van Hernán, maakt men doorgaans Herman. En dan te bedenken dat zijn eerste naam Hoover is, en je dit uitspreekt als oebèr. Lynn leek ons de juiste keuze. Wel vond ik het mooi om Lynn iets mee te geven van haar afkomst.
Haar tweede naam is Orlandy, een Colombiaanse naam en de tweede naam van haar tante. Haar derde naam is Ruza, een Servische naam. Geen directe vernoemingen, simpelweg omdat mijn lief en ik dit prachtige namen vonden. Maar ze zal haar leven in ieder geval niet spellend doorgaan. 

Nog even terugkomend op die lijst met opmerkelijke namen. Ik begrijp die ouders werkelijk waar niet. Dat je namen geeft die gangbaar zijn in andere landen is logisch. Maar Xiovyengelo en Ty'chaero-Jenoah... kom op zeg, dat vind ik echt erg. Hoe moet je nu in vredesnaam verwachten van deze schatten, geen idee of het jongens of meiden zijn, dat zij hun naam binnen aanzienlijke tijd kunnen uitspreken, spellen en schrijven. Om alle kinderen dan maar Kees of Marie te noemen is ook overdreven, maar bovenstaande is wat mij betreft van de gekke. Het ergst vond ik nog een moeder die enthousiast reageerde op de blog, dat haar dochter Jizz heet. Wat in de porno-industrie ejaculeren betekent. Google bestaat niet zonder reden, gebruik het dan ook! Ze hadden dit vooraf dus niet gecontroleerd. Nou daar heeft Jizz precies niets meer aan.

Namen blijven een kwestie van smaak. Ik houd zelf van kort en bondig. Al is Lynn een Engelstalige naam, ben ik daar doorgaans geen fan van. Ik houd ook van klassieke namen. Beter goed gejat dan slecht verzonnen niet waar? Als je van Jim de variant Djim maakt, dan wil je enorm graag vernieuwend zijn terwijl je in mijn ogen je zoon dan lekker Jim moet noemen. Maarja, gelukkig verschillen smaken. Want één miljoen Lynn's wordt ook een beetje saai. De namen uit de blog van opmerkelijke namen vind ik grotendeels wel heel sneu. Ik zou willen voorstellen om toch een strengere norm aan te houden bij het goedkeuren van deze idioterie. Je zal Kerrie heten of Sjerp. Dan kan je beter de Sjaak zijn.