Ik vraag mij altijd af waar al dat snot nu vandaan komt. Zo'n klein koppie en zo ongelooflijk veel snot! Je zou denken dat er op een punt geen snot meer is. Maar het blijft maar komen. Lynn heeft er last van. Ze wrijft continue aan haar neus en in haar ogen. Al die kriebels in haar neus en die vermoeidheid. Als ik niet snel genoeg ben met het weghalen van de snottebellen, veegt ze deze uit over haar hele gezicht. Heel fijn!
Dat snot baant zich een duidelijke weg, de hele dag door. Van de neusgaten, waar ze zich daarvoor bevinden heb ik geen flauw idee van, tot aan de lippen, naar de kin om vervolgens op een mouw of boord te belanden.
Die vermoeidheid is ook zo'n lastig punt voor zo'n kleintje. Als je niet lekker bent, dan moet je goed slapen. Maar als je slaapt is het wel zo prettig dat je goed adem kan halen en zodoende genoeg lucht binnen krijgt. Het is dan knap lastig als je lekker met je speentje in bed ligt, op je buik draait en je kont in de lucht gooit. Om dan vervolgens door gebrek aan lucht door je neus, je speen eruit te gooien waardoor je dan weer wakker wordt en niet aan jouw o zo broodnodige slaap toekomt. De eerste nacht van de verkoudheid was ik op mijn werk, en mijn lief dus de gehele nacht de pineut. Wiegen, favoriete muziekje van Dino Dario aan en zachtjes neerleggen in haar wieg. Na 10 minuten de speen horen vallen om het ritueel de gehele nacht te herhalen. Ook dat hoort erbij zeggen ze dan altijd leuk.
Helemaal gesloopt na die eerste nacht had ik de schone taak de dag met Lynn door te brengen. Je mag dat natuurlijk helemaal niet zeggen. Maar wat ik zo heerlijk vind aan Lynn als ze ziekjes is, is dat ze het toelaat dat je haar knuffelt en aan haar frummelt. Heerlijk de hele dag door die krullen zitten frunniken. Kusjes geven in overvloed. Lynn blijft dan voor de verandering wel lekker tegen mij aan zitten en leunen. Maar eenmaal uit haar duffe toestand ging ze toch weer aan de wandel. Ze was druk met van alles. Zelf los staan midden in de kamer met een vette glimlach. Daarbij de waterige ogen en snottebellen zag ze er meer dan aandoenlijk uit. Ze sliep wat meer dan normaal maar deed ook kortere slaapjes dan normaal. Want het is toch lastig met zo'n klein vol neusje.
Er wordt dan altijd gezegd dat het belangrijk is dat baby's blijven eten, maar vooral drinken. Vocht is goed en zeer belangrijk als je koorts hebt. Lynn dronk de ene na de andere fles leeg dus dat zat wel goed. Eten ging in kleine porties, maar het broodje met ham en de druiven gingen er met smaak in. Ook de aardappels met sperziebonen en het danoontje gingen met een glimlach naar binnen. Lynn mag dan wel ziek zijn, maar eten doet ze nog altijd als een bouwvakker. Een hele geruststelling overigens.
Om 20.00 uur was de koek dan echt op. Ze was totaal kapot en hing tegen mij aan op de bank. Na een schone luier, de baby-Otrivin en een dikke kus legde ik haar in bed. Geen koorts meer, dus het ging al de goede kant op. Nu nog slapen. Om 22.45 werd ze wakker. Maar na een lekkere warme fles melk liet ze de luiken weer zakken om, met twee kleine onderbrekingen, door te slapen tot 9.15 uur. Dat is het voordeel van de tweede nacht, ze is dan zo moe dat ze ondanks de mindere luchttoevoer toch wel slaapt. Twee keer even wiegen en de speen er weer in, is niets in verhouding tot de hele nacht op. Dan ben je zelf, nou ja in dit geval dus mijn lief, zo gebroken.
Na twee dagen kunnen we concluderen dat het vooral nog snot is. Ik lees net dat een mens 1 tot 1,5 liter snot per dag produceert. Dat is nu typisch zo'n feitje dat ik niet per se had willen weten. Bah! Van dik groen snot gaat Lynn nu richting kleurloos slijm, het word dus minder. En dan, als je denkt dat het bijna over is, kom ik erachter dat ik zelf ook al de hele dag mijn neus aan het ophalen bent. Zegt mijn lief vanmiddag doodleuk 'Ja, het zwakke geslacht he'. Ik prijs hem gelukkig dat ik hem niet ter plekke het tegendeel bewees. Hij heeft al een virus te pakken als ik nies bij wijze van spreken. Maar ja, nu dus niet, dus dan hoor je dat ook meteen. Ik hoop niet dat het doorzet. Nog 5 dagen voor Lynn's verjaardag zou het top zijn als we die verkoudheidsloos door kunnen komen. In het ergste geval kleurt haar verjaardag groen van snottebellen.
Dat snot baant zich een duidelijke weg, de hele dag door. Van de neusgaten, waar ze zich daarvoor bevinden heb ik geen flauw idee van, tot aan de lippen, naar de kin om vervolgens op een mouw of boord te belanden.
Die vermoeidheid is ook zo'n lastig punt voor zo'n kleintje. Als je niet lekker bent, dan moet je goed slapen. Maar als je slaapt is het wel zo prettig dat je goed adem kan halen en zodoende genoeg lucht binnen krijgt. Het is dan knap lastig als je lekker met je speentje in bed ligt, op je buik draait en je kont in de lucht gooit. Om dan vervolgens door gebrek aan lucht door je neus, je speen eruit te gooien waardoor je dan weer wakker wordt en niet aan jouw o zo broodnodige slaap toekomt. De eerste nacht van de verkoudheid was ik op mijn werk, en mijn lief dus de gehele nacht de pineut. Wiegen, favoriete muziekje van Dino Dario aan en zachtjes neerleggen in haar wieg. Na 10 minuten de speen horen vallen om het ritueel de gehele nacht te herhalen. Ook dat hoort erbij zeggen ze dan altijd leuk.
 |
| Nijntje biedt, tussen de bedrijven door, troost met haar liedjes en filmpjes. |
Er wordt dan altijd gezegd dat het belangrijk is dat baby's blijven eten, maar vooral drinken. Vocht is goed en zeer belangrijk als je koorts hebt. Lynn dronk de ene na de andere fles leeg dus dat zat wel goed. Eten ging in kleine porties, maar het broodje met ham en de druiven gingen er met smaak in. Ook de aardappels met sperziebonen en het danoontje gingen met een glimlach naar binnen. Lynn mag dan wel ziek zijn, maar eten doet ze nog altijd als een bouwvakker. Een hele geruststelling overigens.
Om 20.00 uur was de koek dan echt op. Ze was totaal kapot en hing tegen mij aan op de bank. Na een schone luier, de baby-Otrivin en een dikke kus legde ik haar in bed. Geen koorts meer, dus het ging al de goede kant op. Nu nog slapen. Om 22.45 werd ze wakker. Maar na een lekkere warme fles melk liet ze de luiken weer zakken om, met twee kleine onderbrekingen, door te slapen tot 9.15 uur. Dat is het voordeel van de tweede nacht, ze is dan zo moe dat ze ondanks de mindere luchttoevoer toch wel slaapt. Twee keer even wiegen en de speen er weer in, is niets in verhouding tot de hele nacht op. Dan ben je zelf, nou ja in dit geval dus mijn lief, zo gebroken.
Na twee dagen kunnen we concluderen dat het vooral nog snot is. Ik lees net dat een mens 1 tot 1,5 liter snot per dag produceert. Dat is nu typisch zo'n feitje dat ik niet per se had willen weten. Bah! Van dik groen snot gaat Lynn nu richting kleurloos slijm, het word dus minder. En dan, als je denkt dat het bijna over is, kom ik erachter dat ik zelf ook al de hele dag mijn neus aan het ophalen bent. Zegt mijn lief vanmiddag doodleuk 'Ja, het zwakke geslacht he'. Ik prijs hem gelukkig dat ik hem niet ter plekke het tegendeel bewees. Hij heeft al een virus te pakken als ik nies bij wijze van spreken. Maar ja, nu dus niet, dus dan hoor je dat ook meteen. Ik hoop niet dat het doorzet. Nog 5 dagen voor Lynn's verjaardag zou het top zijn als we die verkoudheidsloos door kunnen komen. In het ergste geval kleurt haar verjaardag groen van snottebellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten