Dancing in the rain

Het is definitief gedaan met het mooie weer. Geen nazomers zonnetje of lekkere temperaturen meer. Regen, kou en wind. De herfst is officieel begonnen en ik ben er nu al klaar mee. Want de herfst is zo'n seizoen waar je precies niets mee kunt vooral omdat het continue regent. Dan kunnen de blaadjes nog zo mooi van de bomen vallen. Er kan een palet aan kleuren verschijnen, maar als het regent is daar geen bal aan. Zeker nu die kleine rondwandelt is er niets aan en kan je geen kant op buiten met al die nattigheid. Lynn is niet meer zo gek op de kinderwagen, dus als ze eruit wil wordt het een hoop viezigheid.

Maar de hele herfst binnen zitten is ook niet echt een optie. Lynn moet toch ook leren dat herfst ook een seizoen is waar je je doorheen moet zien te slepen. Ik kan moeilijk over een jaar of vier aan de leerplichtambtenaar een verhaal ophangen dat Lynn in de herfst niet naar buiten gaat. Ik ben bang dat dit niet wordt geaccepteerd als geoorloofd schoolverzuim. Maar hoe breng ik over op mijn kind dat de herfst ook wel leuk is terwijl ik er zelf niet heel vrolijk van wordt. Ja als ik binnen zit, voor de centrale verwarming inmiddels, met een kop thee, dekentje en de kaarsjes aan.

Ik vind het ook zo vervelend dat het zo vroeg weer donker wordt om nog maar even door te klagen over de herfst. Het wordt pas tegen 8.00 uur een keertje licht terwijl ik op mijn werk dan al twee uur aan het werk ben. Tegen de tijd dat de zon opkomt heb ik het gevoel dat ik alweer naar bed kan. De dagen zijn kort en die worden alleen maar korter. Straks gaat de klok een uur vooruit. Gelukkig hadden mijn lief en ik nog geen slaapgebrek, dus dat ene uurtje kan er ook nog wel bij. Kijken of Lynn het ritme van de winter beter begrijpt dan dat van de lente en zomer.

Dan moet ik dat toch maar eens gaan doen!

Het voordeel van de herfst is dat we daarna de winter krijgen, dat vind ik een leuker seizoen. Want dan is het wel koud, maar dan schijnt de zon meer. En tegen kou kun je je kleden. Muts op handschoenen aan en wandelen maar, ook met Lynn. Daar waar je in regen al na een minuut of vijf doorweekt bent, kan je met kou wel lekker lopen om jezelf warm te houden. De dagen zijn wel kort, maar dan krijgen we de kerst, met een beetje mazzel een witte, en voordat je er erg in hebt zitten we alweer in een nieuw jaar. Vaak krijgen we dan nog sneeuw, wat ik doorgaans wel leuk vind. Maar in een nieuw jaar zit weer een lente waar ik dan naartoe kan leven. Die logischerwijs door de zomer opgevolgd wordt.

Emigreren zou natuurlijk ook een mogelijkheid zijn. Gewoon ergens wonen waar je nooit een winterjas nodig hebt. Waar de zon altijd schijnt en het minimaal een graad of 20 is. Klinkt zeer aantrekkelijk. Nooit meer dichte schoenen aan. Lang leve slippers, open schoenen en gympen. Bye bye Uggs, hoge laarzen en moonboots. Want mooi weer verveelt nooit. En mocht je de kou, regen en sneeuw dan zo missen, kan je altijd op familiebezoek in Nederland. Het is dat ik te gehecht ben aan mijn leven en omgeving hier, anders had het zeker een optie geweest. In Spanje, Afrika is te gevaarlijk. Een leuk restaurant beginnen bijvoorbeeld. Aan de taal, siësta´s, cultuur en het klimaat zou ik met gemak kunnen wennen,

Dromen staat vrij natuurlijk. Maar de realiteit tikt tegen de ramen, en behoorlijk hard ook. Het vervelende vind ik ook dat het niet uitmaakt wat je doet, nat word je van dit soort weer altijd. Regenpak, paraplu, poncho, regenlaarzen, je wordt hoe dan ook kleddernat. Misschien dat ik maar een cursusje ´ik laat mij kleddernat regenen, doe een dansje in plassen water en kan hier oprecht van genieten´ moet doen. Ik vraag mij ook echt af of er mensen zijn die denken ´he lekker, een hoosbui op mijn hoofd gekregen´. Maar goed, mijn leven speelt zich ook af buitenshuis dus ik moet eraan geloven.

Ik moet alleen nog even de juiste manier zien te vinden om eraan te geloven met Lynn. Want ze stapt wel leuk, maar ze kan nog niet echt lekker stevig lopen buiten. Dus als ze dan om kiepert heeft ze meteen een nat pak en ik dus indirect ook. Ik kan moeilijk zeggen: 'Nee Lynn, ik pak je niet op uit die grote modderpoel, dan had je maar niet moeten vallen'. Pedagogisch totaal volkomen compleet onverantwoord. Dus tot de tijd dat ze echt stevig kan wandelen, ga ik met flinke regen niet voor mijn lol naar het park, maar zal ik het moeten hebben van rondjes in de kinderwagen en lopen in de winkels. Intussen droom ik van de winter en het nieuwe jaar.