Ontdooien

Lynn is een type van kat uit de boom kijken. Als ze ergens binnenkomt waar het vreemd voor haar is, zal ze niet meteen gaan rondlopen. Eerst kijkt Lynn eens goed rond. Waar ben ik en welke mensen staan er allemaal om mij heen? Dan kijkt ze persoon na persoon indringend aan met een grote frons op haar voorhoofd. Lachen is er dan voorlopig nog niet bij. Ze kijkt eerst eens even goed wat ze tegenover zich heeft voordat ze iets van zichzelf laat zien. Überhaupt van mijn schoot of arm af is dan nog uit den boze. Ik kan haar wel op de grond zetten, maar dat resulteert dan in een oorverdovend krijsen.

Thuis vind ik dat niet zo erg, maar als ik op een verjaardag ben of leuk op visite, dan is dat minder gezellig en gewenst. Dus laat ik haar doorgaans langzaam wennen. Aan de mensen, eventuele drukte en omgeving. Niet hysterisch overdreven, maar ik vind het ook zielig om haar zo in het diepe te gooien. Ze is tenslotte net één. Dan kan ik mij voorstellen dat drukte en vreemde mensen eng over kunnen komen. En ze komt altijd los, de ene keer sneller dan de andere keer. Maar ze neemt de tijd om alles in zich op te nemen voordat ze stappen onderneemt.

Ik ben zelf niet afwachtend bij mensen die ik niet ken. Ook ben ik bestand tegen een onbekende omgeving. Drukte vind ik doorgaans niet vervelend. Maar het kan me wel eens aanvliegen. En dan vooral het geluid wat een drukke ruimte met zich meebrengt. Maar verlegen of afwachtend ben ik niet snel. Of je dit nu al als karaktereigenschap kunt rekenen weet ik niet. Misschien kletst ze straks, als ze daadwerkelijk kan praten, de oren van ieders hoofd. Bekend of onbekend. Aan de andere kant ken ik ook kindjes van één die helemaal geen last hebben van drukte of vreemde mensen, dus het zal wel bij Lynn horen. Misschien komt het later nog eens van pas, dat ze zich afwachtend op kan stellen waar ik allang naar binnen was gedenderd.

Nu hadden we vorige week de verjaardag van mijn neefje, de oudste zoon van mijn oudste schoonzus. Hij werd negen en dit werd gevierd, gezellig! Aan de kant van mijn schoonzus en zwager hebben ze veel nichtjes en neefjes. Mijn zwager heeft nog een broer en twee zusjes. Bij elkaar hebben zij tien kinderen. Kortom, een drukke maar hele gezellige bedoening. Ik had van tevoren ingeschat dat Lynn wel even nodig zou hebben om te acclimatiseren. Niets bleek minder waar. Na een minuut of tien stond mevrouw al op de grond. Nog eens vijf minuten later liep ze door de kamer. Na een klein half uur stormde ze net zo door het huis als de andere kinderen.

Ik vond het grappig om te zien dat een normaliter verlegen afwachtend kind zich in deze drukte in no time staande wist te houden. Nu zag ze natuurlijk een hoop bekende gezichten, maar ook de onbekende gezichten stopten haar niet. Ze zette driftig stappen en liet zich met plezier achtervolgen op de grond door een gekke tante. Ook speelde ze met haar nichtje die haar nog net niet op eet zo dol is ze op Lynn. Lynn laat zich op haar beurt door niemand tillen maar haar nichtje mag haar als lappenpop door de kamer tillen. Dolkomisch om te zien. En vooral het plezier dat ze allebei hadden.

Gisteren ging ik langs op mijn werk. Mega super enthousiaste en nieuwsgierige bewoners en een enthousiaste begeleider. Lynn keek met vette frons en grote ogen naar alle nieuwsgierige mensen om zich heen. Er werden foto's gemaakt en iedereen probeerde contact te maken. Na een minuut of twintig liet ze zich zakken om haar fles van de grond te rapen. Een bewoonster die ook op de grond zat werd meteen interessant bevonden net als haar rode bril. Lynn liep vervolgens van de ene naar de andere bewoner. Ze speelden kiekeboe, ze werd voorgelezen en gekieteld. Genoeg entertainment voor een meisje van één.

Van dat terughoudende en verlegen meisje blijft steeds minder over. Als ze eenmaal in de gaten heeft dat het goed volk is, ontdooit ze vrij snel. En dan heeft ze heel veel plezier. Daar word ik dan op mijn beurt weer blij en ontspannen van. Zoals ze gister gierend van het lachen door de woonkamer kroop omdat ze achterna werd gezeten op mijn werk en gilde van het lachen toe ze kiekeboe speelde, is puur genieten. Op de weg naar huis sliep ze bij de eerste drempel die ik tegenkwam. Want al dat spelen gaat je als eenjarige niet in de koude kleren zitten natuurlijk.