Oppas gezocht... en gevonden.

Plaatste ik vorige week maandag mijn oproep op oppassen.nl, had ik hier dinsdagochtend al 12 reacties op. En er bleven maar reacties komen. Ik had zelf intussen al drie meiden een bericht gestuurd of ze beschikbaar waren en die reageerden ook allemaal. Helaas waren er twee inmiddels niet meer beschikbaar dan wel niet beschikbaar op dinsdag. Maar hoe moest ik nu tussen al deze meiden, en één jongen, de juiste oppas zien te plukken? Zoveel namen, leeftijden, beroepen en foto's.

Ik begon bij het reageren op één van de meiden die ik zelf een bericht had gestuurd. Ze is 24 jaar, heeft veel ervaring met oppassen en heeft een PW (pedagogisch medewerker) diploma. Ze heeft eindeloos geduld en is ook voor losse avonden beschikbaar. Ik maakte een afspraak om kennis te maken. Toen we, Lynn en ik, de deur open deden kreeg Lynn een big smile op haar gezicht, dat was het eerste pluspunt. J. vertelt vier dagen per week op te passen bij een gezin met drie kinderen waarvan ook een kindje van net 1 jaar.

Tijdens het gesprek haalt Lynn alle trucs die ze kent tevoorschijn. Tong uitsteken, klappen, oren en neus aanwijzen, dansen en lachen. Maar na een half uur is ze moe en begint ze lekker te drammen. Lynn liet zich theatraal vallen en begonnen te huilen. Slaande bewegingen naar de grond voorgegaan door de stervende zwaan. En J. bleef rustig zitten kijken en meldde dat het van die leuke fases zijn waar ze doorheen gaan. Ze verzekerde mij dat het ook wel weer over ging en verlegde de aandacht van Lynn naar mij. Kijk dat moet ik hebben. Een oppas die opgewassen is tegen het dwarse brein van mijn kleine meid.

We hebben onze eigen jonge versie van Nanny McPhee gevonden.

Ik wilde niet al mijn pijlen op één oppas richten dus besloot nog twee meiden uit te nodigen voor een gesprek. Ik had J. zelf een bericht gestuurd in tegenstelling tot de twee andere dames die ik ook vroeg langs te komen. Je krijgt op zo'n oproep veel standaard berichtjes. Ze zijn beschikbaar op dinsdag en komen graag oppassen. Maar S. sprong eruit. In tegenstelling tot de wens van mijn lief is S. 18 jaar. Maar haar bericht was zo leuk dat ik besloot haar toch te laten langskomen.

Ze reageerde op mijn oproep met 'Hallo familie Noorman'. Pittig, dacht ik toen ik dat las. Ze vertelt verpleegkunde te studeren en gek te zijn op kinderen. Ze heeft 4-5 jaar ervaring met oppassen. S. schrijft tot slot dat het heel handig is dat ze vlak bij ons woont. Als we een keertje met spoed weg moeten is ze zo bij ons. Knappe verkooptechniek voor een 18 jarige dame. Mijn lief was het hiermee eens dus op donderdagavond kwam ze langs. Lynn leek meteen verkocht. Liep aan haar hand mee naar de woonkamer en overlaadde S. met kusjes. Lachen en gek doen. Het was een goede combinatie.

Uit de overige reacties viel ook A. mij op. Ze is 25 jaar, waar mijn lief heel vrolijk van wordt. A. heeft veel oppas-ervaring en is gewend om op kinderen te passen van 0-12 jaar. Ze is betrouwbaar, flexibel en is beschikbaar op dinsdagavond. Klinkt goed dus. Er stond alleen geen foto bij, waar ik dan altijd zenuwachtig van wordt. Waarom geen foto als je een leuke meid bent? Maar toen ik erom vroeg verscheen er een leuke meid, dus dat zat wel goed. A. kwam dinsdagavond langs. Eigenlijk zou ze vrijdag komen maar vanwege mijn afwasstunt verplaatsten we de afspraak. A. was een leuke ietwat verlegen meid. Lynn speelde vrolijk en A. speelde hier leuk op in.

Nu moesten we dus uit deze drie dames een keuze zien te maken. Na een relatief kort overleg besloten we te kiezen voor oppas S. Het veelbesproken 'gevoel' klopte bij S. helemaal. Lynn was meteen weg van haar en ze was zo spontaan en enthousiast. S. is nog jong dus daar kunnen we vast lang van genieten. En ze was zo enorm lief met Lynn. Dol op katten en dat was wederzijds. Ze woont om de hoek, kent de buurt. Kortom, ideaal. Nu kijken of S. het zelf nog wel leuk vindt met ons portret, maar daar ben ik niet zo bang voor.