Niet zwanger!

Er is zo'n ongeschreven regel en die gaat als volgt. Als je niet, ik herhaal NIET, zeker weet of iemand zwanger is vraag je het niet. Je wacht rustig af of iemand hier later zelf mee op de proppen komt of niet. Als dit het geval blijkt te zijn, dan heb je toch maar mooi mazzel dat je het niet gevraagd hebt. Deze regel leerde ik al vrij jong van mijn moeder die ooit zo'n ervaring had als vrager aan iemand die niet zwanger was en wilde voorkomen dat ik dit een ander aan zou doen. Maar ik spreek uit ervaring als ik zeg dat men tegenwoordig deze regel niet meer zo goed kent. Sterker nog, hij lijkt niet meer te bestaan.

Het begon een maand terug bij de voetbalclub van mijn lief. Ik stond daar nietsvermoedend met Lynn een bal te gooien. Ik gooide en Lynn liep erachteraan om hem te pakken. Vraagt er vanuit het niets iemand die ik amper ken of ik soms in verwachting ben van mijn tweede. Uhm nee, stamelde ik zwaar overdonderd door deze vraag. O, het leek zo zei deze mevrouw die er zelf uitzag alsof op het punt stond te moeten bevallen van een drieling. Ik hechtte er niet te veel waarde, al blijft zo vraag enorm gênant vind ik. De vrouw in kwestie is een beetje apart dus hiermee praatte ik het voor mezelf goed.

Ruim twee weken geleden was het echter weer raak. Ik kwam toevallig de tante van mijn vriendin tegen in de supermarkt. Omdat ik met Lynn liep te ploeteren en het bloedheet had maakte ik mijn jas los. Voor haar blijkbaar het teken om te vragen of ze goed zag dat ik zwanger was van mijn tweede. Wederom was 'uhm nee' mijn antwoord. Hierop begon de uitleg waarom ze dacht dat dit wel zo was. Ik had een wijd shirt aan, ze kon het niet zo goed zien enzovoorts. Vraag het dan dus niet was de regel toch? Wat is daarmee gebeurd, met die regel?

Nou ja, twee vrouwen die zelf niet meer de leeftijd hebben om zwanger te worden, maar al hoog en breed oma zijn. Kan gebeuren, dacht ik. Maar in dezelfde week stond ik op een verjaardag van een vriend. Na een hapje te hebben gegeten met twee vriendinnen bij de Italiaan gingen we naar de verjaardag. Een verjaardag waar we al een jaar of 16 naartoe gaan. Leuk om te zien dat iedereen wel ouder wordt, maar geen steek verandert. Ik heb heerlijk staan bijpraten met mensen die ik al een flinke tijd niet had gezien.
Een vriendin van een vriend die ik zo goed als mijn hele leven ken kwam verlaat aan op de verjaardag. Ik stond leuk met haar te praten. Over woning, werk, sport, voeding en kind.

En vanuit het niet niets vloog de vraag mij om de oren. Ben je zwanger? Vroeg ze opeens alsof ze het al die tijd al gezien leek te hebben. Ik had het die avond nog met mijn vriendinnen besproken bij de Italiaan. Ik had toch echt geen enorme buik die deed vermoeden dat er een baby in zou zitten. Kortom men moest beter kijken en niet zomaar vragen. Toen ik de vraag negatief beantwoordde, ik ben ten slotte niet zwanger, schrok ze zichtbaar en maakte duizend maal excuses. Maar daar heb ik precies niets aan. Ik sport twee tot drie keer per week, probeer gezond te eten. En dan krijg je de vraag alsnog om je oren. Bah!

Na deze bewuste verjaardag die verder heel gezellig was leek het over te zijn met de vraag. Gelukkig dacht ik nog, toch geen buik te zien. Maar niets leek minder waar te zijn.

Afgelopen zondag besloot ik nog even naar voetbal te gaan. Lekker een frisse neus halen na al het schrijven. Ik stond met Lynn op mijn arm nietsvermoedend in de kantine. Vraagt de moeder van een medespeler van mijn lief of ik in verwachting ben. 'Uhm, nee' dat ben ik niet. Wederom die uitleg. Ik stond zo met mijn buik naar voren, Lynn is al 1,5 jaar, het had gekund. Maar wederom bloedirritant dat ik met een mond vol tanden sta. 

Bij deze zou ik graag het volgende af willen spreken. De regel van niet vragen of iemand zwanger is bestaat niet voor niets, houd je er dan ook aan. Als ik ooit zwanger ben van mijn tweede doe ik deze mededeling met liefde zelf. Maar misschien nog belangrijker is dat ik geen uitleg nodig heb over waarom er werd gedacht dat ik zwanger was. Goedpraten heeft geen zin, het kwaad is al geschied. Nee ik heb geen enorme buik, ja ik houd van wijde shirts en al is Lynn 10, mijn lief en ik bepalen zelf wanneer wij aan een tweede zouden willen beginnen als we daar al aan beginnen. Kortom doe mij een lol en vraag het niet want ik heb inmiddels na goed overleg met een aantal meiden mijn reactiemogelijkheden besproken mocht het nog een keer gebeuren. Eens zien wie er dan met een mond vol tanden staat.