Het leek al een aantal weken goed te gaan. Tussen 20.30 en 21.00 naar bed. In de nacht een keertje wakker om de speen te zoeken. Maar daarna weer lekker verder slapen tot een uur of 8.00. Dat klinkt schappelijk, en dat is het ook. Een prima ritme waar ik al redelijk aan begon te wennen. Maar toen was daar ineens, vanuit het niets, een hysterisch doorbroken nacht waar geen eind aan leek te komen. Dat was een dikke vette tegenvaller, want ik ben zo gesteld op mijn nachtrust.
Ik slaap gemiddeld 2 keer per week op mijn werk. Drie keer als ik een weekenddienst heb. De nachten zijn kort. Mijn slaapdienst begint om 23.00 uur. Maar ik ben van huis uit geen vroege slaper. Ik rommel eerst nog was, lees een tijdschrift en speel nog een potje Candy Crush voordat ik ga slapen. Tegen 00.00 gooi ik het licht uit, en tegen 00.01 ben ik in zeer diepe slaap. Hier word ik dan altijd abrupt uitgetrokken door de wekker die om 05.30 uur afgaat. Want de eerste bewoner staat om 6.00 voor mijn neus. Zonder een flinke straal water op mijn hoofd ben ik nergens, dus altijd eerst even douchen voor ik begin.
 |
| Zo is het maar net. |
Het maakte vroeger al niet uit waar ik sliep, ik sliep altijd goed. En dat is vandaag de dag nog altijd zo. Geef mij iets dat in de buurt komt van een matras en ik slaap. Het maakt niet uit of het ochtend, middag of avond is. Slapen lukt altijd. Donker of stralende zon, ogen dicht is slapen. Heerlijk, en ik heb dat ook nodig. Zeker als ik zo'n korte nacht heb. Als ik eerst een uur zou doen over in slaap vallen, dan werd het wel een hele korte nacht. Maar af en toe, zo eens per twee tot drie maanden heb ik zo'n nacht op mijn werk dat ik elk uur op de wekker voorbij zie komen. Mega frustrerend, wat er dan alleen maar voor zorgt dat ik door mijn irritatie helemaal nooit meer in slaap val.
Van de week had ik deze nacht. De dag is dan doorgaans geen doorkomen aan en dan ben in 's avonds blij als ik in bed lig. Zo ook afgelopen dinsdagavond. Na mijn portie sporten dook ik voor mijn doen absurd vroeg mijn bed in. Om 23.00 compleet gevloerd en direct in dromenland. Maar Lynn gooide roet in het eten. Sliep ze de afgelopen weken lekker door, dinsdagnacht niet. En niet één keertje niet. De hele nacht was ze huilende of haar speen kwijt. En dat deed mijn humeur dan alles behalve goed. Want ik heb wel wat slaap nodig om mijn dagen door te kunnen komen.
Van tevoren had ik mij niet kunnen bedenken dat ik voor de geboorte van Lynn, inmiddels bijna 17 maanden geleden, meer had moeten genieten van mijn slaap. En vooral dat ik kon slapen wanneer ik dat wilde. Ik had niet gedacht dat dit lieve kleine wakkere monster zo bepalend zou zijn. Mevrouw gaat over het aantal slaapuren dat ik krijg. Ik kan natuurlijk ook om 21.00 gaan slapen. Maar dan heb ik het idee zelf amper te leven. Dus als ik thuis ben ga ik voor zeven tot acht uren van slaap. Op mijn werk zijn dit er vijf. Als ik thuis ben en mijn lief staat op met Lynn, word ik automatisch ook wakker. Soms ga ik 's middags, als Lynn gaat slapen, zelf ook even liggen. Maar de tijd dat ik mijn handen helemaal vrij heb is ook lekker om van alles te doen.
Ging het vroeger om zo laat mogelijk slapen, nachten doorhalen, nooit meer naar huis tijdens het uitgaan en een gat in de dag slapen. Gaat het bij mij tegenwoordig om zo effectief mogelijk mijn slaapuren te benutten. Mega super truttig natuurlijk. Zeker als ik mezelf hoor zeggen dat ik toch echt mijn slaap wel nodig heb. 'Je lijkt wel een oud wijf' denk ik geregeld. Maar ik merk wel dat het voor iedereen in mijn omgeving beter is als ik mijn slaap krijg. Ik hoop dat afgelopen dinsdag een uitzondering op de regel was. Want dan klinken die acht uren slaap achter elkaar als een waar walhalla.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten