Het leven, jawel een zwaar maar reëel onderwerp. We hebben er tenslotte allemaal dagelijks mee te maken. Waar draait het leven nu eigenlijk om, was de vraag tijdens een lunch met vriendinnen. Waarop de volgende vraag ontstond. Wat hebben we nodig om te kunnen functioneren en moet je jezelf hierover verantwoorden tegenover vrienden en familie?
Werk, studie, cariere maken, familie, vrienden, gezin, liefde, gezondheid, bijdragen aan de maatschappij en eigen geluk. Allemaal aspecten waar een ieder dagelijks mee te maken heeft en keuzes in maakt. Daar waar ik vroeger, en ik ben pas 26, elk weekend aan de bar hing en danste tot de lichten aangingen, hang ik nu ook graag op de bank met mijn liefde. Carrière maken met mijn SPH diploma was voor mij belangrijk, maar nu blijk ik meer baat te hebben bij structuur en een baan van 9.00 tot 17.00. Levensdoelen lijken voor mij dus ook te veranderen.
Afgelopen oktober en november was ik in Durban, Zuid-Afrika waar ik werkte met straatkinderen. Ondanks alle armoede en ziekte werd ik het meest geraakt door de onzekerheid van de kinderen. Ik ben opgegroeid in een veilig en warm gezin. Tot op de dag van vandaag weet ik dat ik altijd kan terugvallen op mijn ouders en vriend, wat er ook gebeurd en wat ik ook doe. Met deze zekerheid functioneer ik op alle vlakken. Op familiear gebied, omdat ik weet dat er van mij gehouden word. In mijn werk, omdat ik weet dat mijn collega's in mij geloven en mijn achterban (ouders en vriend) trots op mij zijn. Ik functioneer op sociaal niveau omdat ik weet dat ik mijzelf kan en mag zijn. Maar wat als je dit alles niet hebt? Hoe functioneer je dan?
vrijdag 29 juli 2011
zaterdag 23 juli 2011
Boodshoppen
Boodschappen doen, iedereen doet het. Maar dan is er nog de grote vraag... Bij welke winkel? Ik ben zelf iemand die graag de dichtstbijzijnde supermarkt bezoekt. Nu zijn dat in mijn geval twee grote ketens. Wil ik lekker vlees en groenten, ga ik naar de Ap. Wil ik een recht toe recht aan maaltijd, ga ik naar de Deka.
Makkelijk zat zou je zeggen. Voldoende keuze, prima prijzen, lekker dichtbij maar toch altijd meer geld kwijt dan ik eigenlijk zou willen.
Laat ik voorop stellen dat ik gek ben op koopjes en shoppen. Maar als het om boodschappen gaat besteed ik daar weinig aandacht aan. Zo kom uiteraard vaak thuis met 3 pakken gevulde koeken die in de aanbieding waren en die ik absoluut niet nodig heb. Maar bewust boodschappen doen is aan mij niet echt besteed, terwijl ik dit bij het shoppen van kleding en schoenen altijd doe.
Echter besloot ik op een druilerige zaterdag naar de Action te gaan. Een geweldige winkel waar alles bijzonder goed geprijsd is. Zo koop ik er graag mijn schoonmaakspullen, shampoo en uiteraard de aanbiedingen die ik niet nodig heb, maar wel leuk vind. Een winkel waar ik met gemak een uur rond kan struinen op zoek naar leuke cadeaus, schrijfgerei en boeken.
Op deze bewuste zaterdag besloot ik dan ook maar meteen langs de Aldi te gaan. De winkels liggen naast elkaar, dus waarom niet even rondkijken.
Makkelijk zat zou je zeggen. Voldoende keuze, prima prijzen, lekker dichtbij maar toch altijd meer geld kwijt dan ik eigenlijk zou willen.
Laat ik voorop stellen dat ik gek ben op koopjes en shoppen. Maar als het om boodschappen gaat besteed ik daar weinig aandacht aan. Zo kom uiteraard vaak thuis met 3 pakken gevulde koeken die in de aanbieding waren en die ik absoluut niet nodig heb. Maar bewust boodschappen doen is aan mij niet echt besteed, terwijl ik dit bij het shoppen van kleding en schoenen altijd doe.
Echter besloot ik op een druilerige zaterdag naar de Action te gaan. Een geweldige winkel waar alles bijzonder goed geprijsd is. Zo koop ik er graag mijn schoonmaakspullen, shampoo en uiteraard de aanbiedingen die ik niet nodig heb, maar wel leuk vind. Een winkel waar ik met gemak een uur rond kan struinen op zoek naar leuke cadeaus, schrijfgerei en boeken.
Op deze bewuste zaterdag besloot ik dan ook maar meteen langs de Aldi te gaan. De winkels liggen naast elkaar, dus waarom niet even rondkijken.
vrijdag 22 juli 2011
Happy New Year
Gelukkig nieuw jaar.... twee keer zelfs als ik afga op mijn laatst geschreven stuk. Inmiddels ben ik, net als de rest van de wereld, in 2011 beland. En er is een hoop gebeurd in de afgelopen twee jaar.
Voor de liefhebbers een beknopte update.
In 2009 begon ik aan mijn laatste jaar SPH, sociaal pedagogische hulpverlening. Ik heb in 2010 mijn HBO diploma behaald en ga nu als 'bachelor of social work' door het leven.
Zoals iedere student viel ik na mijn studie in een buitengewoon diep donker gat. Ik kon toch echt niet bedenken met welke activiteiten, naast mijn baan, ik mijn vrije tijd moest vullen. Vrije tijd, wat was dat ook al weer?
Na het lezen van tientallen boeken, het binnenstebuiten keren van de sportschool, het bezoeken van vele terrassen en simpelweg luieren vond ik mijn nieuwe missie. Vrijwilligerswerk in Zuid-Afrika.
Voor de liefhebbers een beknopte update.
In 2009 begon ik aan mijn laatste jaar SPH, sociaal pedagogische hulpverlening. Ik heb in 2010 mijn HBO diploma behaald en ga nu als 'bachelor of social work' door het leven.
Zoals iedere student viel ik na mijn studie in een buitengewoon diep donker gat. Ik kon toch echt niet bedenken met welke activiteiten, naast mijn baan, ik mijn vrije tijd moest vullen. Vrije tijd, wat was dat ook al weer?
Na het lezen van tientallen boeken, het binnenstebuiten keren van de sportschool, het bezoeken van vele terrassen en simpelweg luieren vond ik mijn nieuwe missie. Vrijwilligerswerk in Zuid-Afrika.
'The best of both worlds' Zandvoortse Courant nr 49 9-12-2010
Na acht weken zit mijn tijd als vrijwilliger bij Umthombo erop. Wat een geweldig project.
Ik ben er dan ook heel trots op dat ik hier aan mee heb mogen werken.
De laatste 4 weken ben ik een aantal keren mee geweest op After Care. Een programma dat kinderen die naar huis willen, naar huis brengt en contact onderhoudt met de familie.
Zo werd jongetje S. naar huis gebracht waarna ik hem twee weken later thuis bij zijn familie op zocht. Hij leek zijn draai gevonden te hebben en zag er gelukkig uit.
Echter is hij deze week weer bij Umthombo terug gekomen. De verleiding van de vrijheid en het straatleven is dan blijkbaar groter dan de wil om thuis te wonen.
Bedenk hierbij wel dat de ouders vaak overleden zijn en het allerlei verschillende familieleden zijn waar de kinderen bij wonen.
Het positieve ervan vind ik dat S. wel weer naar Umthombo gekomen is, waardoor hij in ieder geval in beeld is bij een organisatie die hem kan helpen.
'Hoe haal je een kind uit zijn vertrouwde straatleven' Zandvoortse Courant nr 46 18-11-2010
Wat vliegt de tijd. Ik ben alweer ruim 4 weken in Zuid-Afrika en heb in die tijd veel gezien en gedaan.
Om de kinderen van de straat te krijgen of houden zijn er bij Umthombo verschillende programma’s waar de kinderen aan deel kunnen nemen. Ik heb bijna bij alle programma’s meegelopen.
Ik startte met het surfprogramma, een programma waarbij de kinderen 7 dagen per week elke ochtend leren surfen of hun techniek verbeteren. Ik mocht zelf mee surfen, wat ik nog nooit gedaan had.
Ik was verbaasd over de communicatieve kwaliteiten van de kinderen, die mij moesten uitleggen hoe ik moest peddelen en staan. Na twee dagen en vele liters zout water in de maag verder, lukte het me om in de zee op het board te staan.
Abonneren op:
Posts (Atom)