Niet zwanger!

Er is zo'n ongeschreven regel en die gaat als volgt. Als je niet, ik herhaal NIET, zeker weet of iemand zwanger is vraag je het niet. Je wacht rustig af of iemand hier later zelf mee op de proppen komt of niet. Als dit het geval blijkt te zijn, dan heb je toch maar mooi mazzel dat je het niet gevraagd hebt. Deze regel leerde ik al vrij jong van mijn moeder die ooit zo'n ervaring had als vrager aan iemand die niet zwanger was en wilde voorkomen dat ik dit een ander aan zou doen. Maar ik spreek uit ervaring als ik zeg dat men tegenwoordig deze regel niet meer zo goed kent. Sterker nog, hij lijkt niet meer te bestaan.

Het begon een maand terug bij de voetbalclub van mijn lief. Ik stond daar nietsvermoedend met Lynn een bal te gooien. Ik gooide en Lynn liep erachteraan om hem te pakken. Vraagt er vanuit het niets iemand die ik amper ken of ik soms in verwachting ben van mijn tweede. Uhm nee, stamelde ik zwaar overdonderd door deze vraag. O, het leek zo zei deze mevrouw die er zelf uitzag alsof op het punt stond te moeten bevallen van een drieling. Ik hechtte er niet te veel waarde, al blijft zo vraag enorm gênant vind ik. De vrouw in kwestie is een beetje apart dus hiermee praatte ik het voor mezelf goed.

Ruim twee weken geleden was het echter weer raak. Ik kwam toevallig de tante van mijn vriendin tegen in de supermarkt. Omdat ik met Lynn liep te ploeteren en het bloedheet had maakte ik mijn jas los. Voor haar blijkbaar het teken om te vragen of ze goed zag dat ik zwanger was van mijn tweede. Wederom was 'uhm nee' mijn antwoord. Hierop begon de uitleg waarom ze dacht dat dit wel zo was. Ik had een wijd shirt aan, ze kon het niet zo goed zien enzovoorts. Vraag het dan dus niet was de regel toch? Wat is daarmee gebeurd, met die regel?

Time flies...

when you're having fun. Of gewoon omdat ik het stervensdruk heb. In het afgelopen jaar is het mij niet één keer gebeurd dat ik anderhalve week niets schreef op mijn blog. Niet dat ik niets te melden had hoor, in tegendeel juist. Maar het was zo hectisch en druk dat ik er simpelweg niet aan toe kwam. En voordat je er erg in hebt zijn er bijna twee weken voorbij. Wat ik dan allemaal heb gedaan in die afgelopen anderhalve week, daar moest ik zelf even hard over nadenken.

Ik had vooral op de dagen dat ik normaal gesproken tijd heb om te bloggen van alles te doen. Ik had een cursus op mijn werk over ondervoeding en overgewicht. Interessant. Vooral ook omdat beide in mijn werk voorkomen. Van obesitas tot ondergewicht. En natuurlijk de gemiddelde mens, waar ik gelukkig weer toe behoor. Ik heb ook veel gesport wat dus zijn vruchten afwerpt in gewicht en conditie. En mijn voeding gaat weer gedeeltelijk volgens de voedselzandloper. Dus ik eet weer lekker salades en havermout.

Ik ben de afgelopen twee weken ook druk geweest op mijn werk. Mijn slaapdiensten waren hectisch, mijn nachten kort. Thuis kon ik niet alle gemiste uren bijslapen waardoor ik sneller moe was. Want mij kleine dame groeit gestaag door en is alles behalve een stilzitter. Dus overdag lekker druk met boodschappen doen, rondjes wandelen en Lynn entertainen. Een baan op zich. Hier geniet ik overigens met volle teugen van. Er is niets leukers dan Lynn vragen 'bal' of 'poes' te zeggen om overtuigend 'die' of 'dees' te horen. Net zoals ze alles wat je zegt keurig kan aanwijzen. Neus, buik, oor, haar, tong. We houden elkaar dus lekker bezig de hele dag.

Happy challenge

'Happy challenge', een initiatief van drie vrouwen (Lisanne, Kelly en Marieke) die bewuster willen stilstaan bij wat ze willen en wat hen gelukkig maakt. Ik ben niet perse een enorme dromer, maar een opsomming maken van wat ik de komende jaren wens te bereiken is nooit weg natuurlijk. De happy challenge bestaat uit opdrachten die je aan het denken dienen te zetten. De eerste opdracht was het uitkiezen van drie waarden die bij mij passen. Die omvatten wie ik ben en waar ik echt voor sta. Een lange lijst met waarden die allemaal wel iets met mij te maken hebben of waar ik mijzelf in herken. Maar het mogen er maar drie zijn. Wie ben ik nu echt? Wat is voor mij belangrijk. Het was even flink denken en wegstrepen maar ik ben er tot drie en een half gekomen.

De eerste die er bij mij uit sprong was onafhankelijkheid. Ik vind het al zo'n jaar of tien genieten, klinkt alsof ik al heel oud en wijs ben, dat ik op mijzelf woon. Van deze tien jaar woon ik alweer zo'n negen jaar samen met mijn lief. Ik kon niet wachten om mijn eigen potje te koken, mijn eigen leven te organiseren en niet afhankelijk te zijn van anderen. Dit hield het eerste jaar in dat ik minimaal twee keer per week in mijn knalgele cinquecento naar mijn ouders croste om daar lekker te eten. Maar dat ik daarna naar 'mijn' plekje reed deed mij geloven dat ik het helemaal voor elkaar had. En dat gevoel heb ik nog altijd als ik naar huis rijd. Inmiddels is 'mijn' plek 'onze' plek geworden.

De tweede waarde die ik belangrijk vind is persoonlijke groei. Niet dat ik ieder boek uitpluis om maar bezig te zijn met mijn eigen ontwikkeling. Maar ik vind het leuk om nieuwe dingen te ondernemen en onderzoeken. Ik ben altijd in voor iets nieuws en heb altijd wel ideeën waar ik ooit nog iets mee wil. Persoonlijke groei zie ik ook in mijn rol als moeder. Want ondanks dat dit oermoedergevoel hevig aanwezig was vanaf de seconde dat Lynn werd geboren, moest ik wel even wennen aan het 'moeder' zijn. Wat voor een moeder wil ik zijn, maar belangrijker is of dit ook haalbaar is.

Babyshower

De babyshower, een feest voor de zwangere die voordat ze gaat bevallen nog allerlei cadeaus krijgt. Er wordt lekker gegeten en er worden tal van spellen gespeeld. Erg leuk en vooral ook gezellig. Voor de zwangere ook een mooi moment om iedereen nog te zien voordat de baby er is. Afgelopen zondag hadden we de babyshower van mijn schoonzus. Het leukste was dat ze werkelijk tot aan de voordeur niets in de gaten had. Om een babyshower te plannen moeten er best veel gebeuren en het moet vooral niet aan de zwangere verteld worden natuurlijk.

Mijn zwager had haar bezig gehouden met boodschappen doen. Hij wilde opeens om 14.00 uur pas weg terwijl hij normaal nooit een tijd aanhoudt. Mijn schoonzus vond het maar vreemd, maar liet hem maar. Hij moest ook nog even de banden van de auto oppompen en toen gingen ze langs huis voor de boodschappentassen. Helemaal niet natuurlijk, want toen ze de deur open deed stonden wij daar ineens allemaal en knalden twee meiden confettibuizen open. Ze schrok zich helemaal wild, ondanks je zwangere vrouwen niet mag laten schrikken. Maar één ding was zeker, ze was verrast en had niets in de gaten.

Alle auto's stonden verderop geparkeerd zodat ze die niet kon herkennen. Compleet beetgenomen dus. Bekomen van de schrik liep ze eens een rondje door haar woonkamer die vol hing met slingers. Er stond een prachtige taart van een zwangere buik en twee borsten. Uiteraard met lichtblauw shirt gezien het feit ze een zoon verwacht. Om in de stemming te komen begonnen we met een quiz. Ik ben gek op spelletjes dus was benieuwd wat voor een vragen er gingen komen. We werden in teams verdeeld. Ik zal in het team bij mijn zwangere schoonzus en mijn schoonmoeder, appeltje eitje dacht ik. Maar de vragen waren lastig.

Who needs sleep anyway?

Slaap, het is een begrip waar ieder mens mee te maken heeft in meer of mindere mate. Ik momenteel vooral in mindere mate. Ieder mens slaapt dagelijks een aantal uren. Het maakt eigenlijk niet zo gek veel uit wat voor een beroep je uitoefent, slapen doe je elke dag. De gemiddelde mens slaapt 's nachts, een nachtzuster slaapt overdag. Ik denk dat Lynn, gezien haar ritme mogelijk een nachtzuster zal worden. Want 's nachts slapen zat er van de week niet in. En dat vindt deze overdag en avondwerker niet zo fijn.

Het leek al een aantal weken goed te gaan. Tussen 20.30 en 21.00 naar bed. In de nacht een keertje wakker om de speen te zoeken. Maar daarna weer lekker verder slapen tot een uur of 8.00. Dat klinkt schappelijk, en dat is het ook. Een prima ritme waar ik al redelijk aan begon te wennen. Maar toen was daar ineens, vanuit het niets, een hysterisch doorbroken nacht waar geen eind aan leek te komen. Dat was een dikke vette tegenvaller, want ik ben zo gesteld op mijn nachtrust.

Ik slaap gemiddeld 2 keer per week op mijn werk. Drie keer als ik een weekenddienst heb. De nachten zijn kort. Mijn slaapdienst begint om 23.00 uur. Maar ik ben van huis uit geen vroege slaper. Ik rommel eerst nog was, lees een tijdschrift en speel nog een potje Candy Crush voordat ik ga slapen. Tegen 00.00 gooi ik het licht uit, en tegen 00.01 ben ik in zeer diepe slaap. Hier word ik dan altijd abrupt uitgetrokken door de wekker die om 05.30 uur afgaat. Want de eerste bewoner staat om 6.00 voor mijn neus. Zonder een flinke straal water op mijn hoofd ben ik nergens, dus altijd eerst even douchen voor ik begin.

Getting back in shape again

Na mijn zwangerschap, alweer bijna 17 maanden geleden, vond ik het belangrijk om mijn figuur weer enigszins in het oude te herstellen. Het streefgewicht was het gewicht van voor mijn zwangerschap. Die klus bleek minder snel geklaard dan ik vooraf had gedacht. Het duurde lang, bijna een jaar, en was van korte duur. Ik ben gestopt met roken wat toch ook voor stiekeme extra kilo's zorgde tijdens mijn zwangerschap. Erna waren dat de meest hardnekkige om eraf te krijgen. Maar ik moest en zou ze eraf krijgen. Want als ze er nu niet af zouden gaan, dan zou dat nooit meer lukken. 

Ik ging fanatiek sporten en anders eten. Het zandloperdieet wat niet perse een dieet is, maar een eetwijze. Dit lukte aardig en ging mij goed af, totdat ik in mijn eetpatroon achteruit ging. Geen brood eten was toch lastiger dan ik dacht. Want als je druk bent met een rondrennende dreumes dan is een boterhammetje snel gemaakt en opgegeten. De salades die ik als lunch maakte waren een stuk bewerkelijker. Ik at uiteindelijk minder van wat gezond is en meer van wat ongezond is. Elke dag wel een stuk chocolade en 's avonds een nootje of wat chips. 

Vorige week was ik het zat. Ik was begin van de maand ziek geweest. Hierdoor heb ik niet kunnen sporten en raakte het ritme dat ik met sporten nog wel had ook kwijt. Van drie keer per week sporten naar niets. Die week dat ik ziek was, een niet geheel onlogisch gevolg. Maar toen ik weer beter was vond ik het moeilijk om het weer op te pakken. Ik was lang verkouden waardoor ik doorgaans weinig puf had. Lynn werd ook ziek wat dan weer voor korte nachten zorgde met weinig nachtrust. Het was een fijne vicieuze cirkel waar ik in beland was, mede door eigen toedoen.